Άρτι αποφυλακισθείς

Χίλια συγγνώμη για το γεγονός ότι έχω γράψει τους φίλους μου αντί να γράφω στους φίλους μου από την άκρη της γης, στην οποία βρίσκομαι. Ανωτέρα βία, αλλά μόνο βία, χωρίς σεξ.

Όχι το λέω αυτό για να μην υπάρχουν παρανοήσεις, καθότι ο κόσμος συνηθίζει να κρίνει μια κατάσταση άμα τη ανακοινώσει της καταστάσεως και όχι άμα τη εξηγήσει. Λοιπόν το επαναλαμβάνω το σκηνικό είχε βία αλλά όχι σεξ.

Με έχωσαν στη στενή, στην ψειρού, στο φρέσκο, στη φυλάκα ρε παιδί μου πως το λένε! Ο σερίφης ο Αμερικάνος εκπρόσωπος του Μπους στο νησί με είχε βάλει από καιρό στο μάτι. Βρήκε την ευκαιρία ο αλήτης με ψέματα και συκοφαντίες να με προφυλακίσει γιατί πουλούσα λέει στο μαγαζί μου χαλασμένα μπρόκολα.

Στην πραγματικότητα μου το κρατάει μανιάτικο γιατί τα έφτιαξα με τη Βάλερι. Ναι ρε τα έφτιαξα μαζί της γιατί είναι μια θεά και εγώ μετράω και μπροστά μου είσαι σαν την κουτσουλιά του γλάρου.

Το γλαροκούτσουλο λοιπόν, με έχωσε μέσα για 21 ημέρες και 11 ώρες. Απαγόρευσα στη Βάλερι να τον παρακαλέσει να βγω, παρότι δεν ήταν και η καλύτερή μου. Με έβαλαν στο ίδιο κελί με δύο Καλογήρου μαζί (αυτός που πλακωνόταν με τον Κούρκουλο στην ταινία). Ανταλλάξαμε κάτι ματιές στην αρχή, μου έσκασαν και μερικά χαμογελάκια, πήγαν να μου κάνουν και τσαμπουκά, αλλά τότε σκέφτηκα το εξής:

Πήγα για κατούρημα, τάχα μου δήθεν, στην τουαλέτα που ήταν εντός του κελιού, τον έβγαλα έξω με Αργολιδιώτικο τουπέ (μήπως και τρομάξουν) και παρακάλεσα τον ένα το χοντρό να κάνει στην άκρη, γιατί αν τον έπαιρνε καμιά σταγόνα μπορεί και να κολλούσε Psilokithiasis. Ούτε που κατάλαβαν τι τους είπα, αλλά μήπως κατάλαβα κι εγώ που το είπα; Το θέμα πάντως ήταν ότι επί 20 μέρες κάθονταν αυτοί στη μία γωνία αγκαλίτσα κι εγώ στην άλλη μόνος μου.

Χτες που βγήκα μίλησα και με τη μάνα μου που είχε σκάσει γιατί δεν την είχα πάρει τηλέφωνο τρεις εβδομάδες. Το τι άκουσα δε λέγεται, ιδίως όταν της είπα ότι είχα πάει στο εξοχικό μιας γκόμενας στην έρημο της Αυστραλίας και βούλιαξε το κινητό μου στην πισίνα. Ησύχασε μόνο όταν της είπα ότι η με την κοπέλα το βλέπω πολύ σοβαρά το ζήτημα και ότι την έμαθα να φτιάχνει και τυροπιτάκια. Με ρώτησε μάλιστα αν είναι δικιά της η έπαυλη και τι άνθρωποι είναι οι γονείς της και τέτοια...

Έχω ένα σωρό πράγματα να πω για τη φυλακή και το σωφρονιστικό σύστημα στα Κιριμπάτι, για το σκηνικό με τα χαλασμένα μπρόκολα και γενικά για όλη τη φάση, αλλά πρώτα πρέπει να δω πως θα ξανανοίξω το μαγαζί και πιο πρώτα πρέπει να πάω να αποδείξω για τρίτη συνεχόμενη φορά στη Βάλερι πως όσα έγραψα για τα συμβάντα μέσα στη φυλακή είναι απολύτως αληθή και ότι καμία αλλαγή στις σεξουαλικές μου προτιμήσεις δεν επήλθε. Μετά θα δω τι κάνετε κι εσείς, ανοίγοντας τα blog σας και μετά θα σας πω και τα υπόλοιπα.

Υ.Σ. Ούτε στη Γελλάς ήξεραν τίποτα για τα χαΐρια μου και νόμιζαν ότι τους έφτυσα, αλλά δεν προδίδω εγώ τους φίλους. Μαζί παιδιά και στο φρι πρες!