Και εγένετο ...μπροκολάρχης
Τα έχω παίξει! Από τη μία η εφημερίδα. Δυστυχώς εγώ δεν μπόρεσα να την δω πως είναι. Από τα αρχεία που είδα μια χαρά μου φάνηκε. Χωρούσε βελτιώσεις σίγουρα,αλλά ήταν σε καλό επίπεδο.
Βέβαια είδα και όλους τους κακεντρεχείς που άφηναν πληρωμένα σχόλια εναντίον της στο Ίντερνετ. Ψάχνοντας όμως κατάλαβα τι κρύβεται από πίσω και σταμάτησα να δίνω σημασία.
Από την άλλη τα μπρόκολα. Μ' έχουν τρελάνει οι Κιριμπατιανοί. Τα καταβροχθίζουν λες και είναι αντσούγιες. Βγήκε η διαφήμιση στους δρόμους και από περιέργεια άρχισαν να έρχονται στο μαγαζί. Στην αρχή μάλιστα δεν έρχονταν οι ίδιοι, αλλά έστελναν άλλους.
Έγινε αυτό που φαντάστηκα. Πως να το θέσω τώρα... δεν ξέρω και πως να το θέσω. Δηλαδή δεν το θέτω εγώ, το θέτουν όμως αυτοί. Τέλος πάντων, έχει ανασάνει ο κόσμος, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό.
Καταρχήν έχουν μειωθεί οι πωλήσεις των περιοδικών στο ήμιση. Δεν το χρειάζονται πια. Ούτε καν προλαβαίνουν να το διαβάσουν. Έπειτα μειώθηκαν οι πωλήσεις μπιφεκιών, το οποίο σημαίνει ότι έχω κάνει σούπερ εχθρούς.
Αλλά τι με νοιάζει εμένα. Περπατώ στο δρόμο και 9 στους 10 μου γελούν, για τον ένα τον μπιφτεκά θα αγχώνομαι; Όχι βέβαια! Είμαι πια ο μπροκολάρχης του νησιού, θα έχω εχθρούς, αλλά θα έχω και φίλους και αυτό είναι το πιο σημαντικό.