Τετάρτη, Φεβρουαρίου 28, 2007

Τα πιο ωραία μπλογκς

Έχετε σκεφτεί πως θα είναι η γενιά των μπλογκερς μετά από 20 - 30 χρόνια;

Γιατί για γενιά πρόκειται. Μιλούν καθημερινά, επικοινωνούν, μαλώνουν, τα φτιάχνουν μεταξύ τους, τα χαλάνε. Κάνουν όλα αυτά που οι περισσότεροι στερήθηκαν στην εφηβεία τους, γιατί είχαν ή πολλά σπυριά ή διάβασμα (Συνήθως και τα δύο).

Τα μπλογκς είναι η δεύτερη ευκαιρία για εφηβικού τύπου ηδονή (είπα σήμερα να μην την πω τη λέξη). Είναι η καύλα του υποψήφιου μεσήλικα (ωχ την είπα!)

Εγώ πάντως ήδη μας βλέπω στην αναμονή για τον παθολόγο να θυμόμαστε τα παλιά. Κάποιους άλλους βέβαια τους βλέπω να τα θυμούνται (τρόπος του λέγειν) στα γηροκομεία:

- Ώστε εσύ ήσουν ο Μένιος;
- Ναι, ναι... όταν ήμαν νέος, ήμαν πολύ σένιος.

Αφιερωμένο σε όσους θα ακούν καλά σε τριάντα χρόνια από τώρα και θα μπορούν να ρίξουν και μια σβούρα:

Τα πιο ωραία ποιήματα
σε λάπτοπ και σε
Μακ
τα είχαμε διαβάσει.
Δεκαεφτάρα τι εφ τι
και το μυαλό μου ένα πι -σι
κι από την πρώτη τη στροφή
τη γραφή, εγώ, είχα λατρέψει.

Κορίτσια αγόρια μες το μπλογκ
να ταξιδεύουν σε σεσλόγκ
κι οι γέροι στο κρεβάτι.
Με το ρυθμό ενός ποντκάστ
και με φωνή του Johny
Cash
μια εμπειρία εθιστική
που έγινε ραχάτι.

Δε γυρνάνε λέμε
πίσω ποτέ οι καλοί οι μπλόγκερς
σ’ εκείνα τα χρόνια
άβατάρ μου τώρα
πληγωμένε μου γλάρε
μπίτια είμαστε στου νετ τα σαλόνια.

Έλα μην κλαις,
μη μου κλαις σε χάκεψα
μέιλ και κόμμεντς παλιά ανάτρεψα.
Ελα μην κλαις,
μη μου κλαις στ’ ορκίζομαι
για χακεριές καλές φημίζομαι.

Τα πιο ωραία τα πεζά
σε λάπτοπ, σε πι σιά
τα είχαμε λατρέψει.
Δεκαεφτάρα τι εφ τι
και το μυαλό μου ένα κλικ
χωρίς επιστροφή.

Τις πιο ωραίες Κυριακές
με σχόλια και τσατ
τις είχαμε γεμίσει.
Με τον Ντονκάτ για αρχηγό
την Αφροδίτη κυνηγό
γιατ' ήσουν στο μπλογκσπότ και εγώ
με μοντερέσι, σ’ είχα φοβίσει.

Μετά μας πήγαν στη Γουορντπρές
τα τέμπλειτς και τα στατς
και φτιάξαμε και σάιτ.
Στο μαύρο μπλογκ της Ουλαλούμ
και στο νησί του ναυαγού, που ακούν,
μπλόγκερς και τρόλια να κερνούν
χαμόγελα και τσάι.

Ωδή εις Ναυαγόν, μπάι αλήτισσα (2)

Ως έφηβος συνέχιζε να είναι διαφορετικός την εποχή που όλοι οι υπόλοιποι 
ήταν γεμάτοι σπυράκια κι έψαχναν το νόημα της ύπαρξης τους στη 
γιγαντοαφίσα του playboy, ο Ναυαγός διάβαζε το National Geographic και ήδη 
πλήρωνε την πρώτη του συνδρομή στην Greenpeace.. 
 
Βέβαια μη γελιέστε δεν καταπολεμά τα σπυράκια το National geographic, να 
'ναι καλά η καθηγήτρια της βιολογίας που ήταν πρωτοδιόριστη και κουκλάρα κι
 εκτός των μυστικών της Βιολογίας τον μύησε και στα μυστικά του έρωτα. Λίγο 
το ενδιαφέρον του για τα ένζυμα, λίγο για τα μιτοχόνδρια, λίγο που η κοπέλα
 ήταν φρικιό, ήρθε κι έδεσε η μαρμελάδα. 
 
Έτσι ο Ναυαγός γλίτωσε μια για πάντα την ακμή και η καθηγήτρια το ρεζιλίκι 
γιατί μπορεί να ήταν κωλόπαιδο, ρουφιάνος όμως δεν θα γινόταν ποτέ. 
Εξάλλου του έμαθε και πολλά άλλα, να στρίβει τσιγάρο, να κάνει κυκλάκια με 
τον καπνό και φυσικά οτι ο Bob Dylan και ο Βob Marley δεν ήταν το ίδιο 
πρόσωπο. 
 
Το ειδύλλιο κράτησε αρκετό καιρό και έληξε την εποχή που ο Ναυαγός 
ανακάλυψε οτι η καθηγήτρια είχε μια φίλη καθηγήτρια γιόγκας και αποφάσισε 
να μυηθεί και στα μυστικά της ανατολίτικης φιλοσοφίας, λίγο βέβαια τον 
δυσκόλεψε το Κάμα Σούτρα αλλά το πάλεψε και όταν πλέον είχαν καταφέρει 
τη στάση της" περήφανης ελαφίνας" αποφάσισε ότι έπρεπε πλέον να 
σταματήσει αυτή η σχέση γιατί έκανε 5 μέρες να περπατήσει κανονικά. Στο 
μεταξύ είχε λήξει και εφηβεία του και ήταν καιρός να ασχοληθεί με τις σπουδές 
του...

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 26, 2007

Ωδή εις Ναυαγόν, μπάι αλήτισσα

Διάφοροι άνθρωποι εμπνέονται από άλλους ανθρώπους και γράφουν εξομολογήσεις ερωτικές, διηγήματα, ποίηματα, άρλεκιν, τσόντες, πολλά πράγματα τέλος πάντων.

Το έχω πάθει και εγώ πολλές φορές, αλλά κυρίως το έχω υποστεί. Είμαι μια πηγή έμπνευσης σ' αυτόν τον πλανήτη. Πόσα και πόσα ποιηματάκια μου έχουν χαρίσει οι συμμαθήτριες μου στο σχολείο, μέχρι και στο Πανεπιστήμιο μου άφηναν στα έδρανα εξομολογήσεις. Ολόκληρα σενάρια διεθνή έχουν γραφτεί για μένα, π.χ. ο Mr. Bean!

Πω πω τι μεγάλος που είμαι!

Όμως έπρεπε να περάσουν 30 και χρόνια για να γράψει κάποιος τον "θούριο" μου. Σε παγκόσμια αποκλειστικότητα σας παρουσιάζω την "Ωδή εις Ναυαγόν", δια χειρός μιας "αλήτισσας":

"Ο Ναυαγός είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση ανθρώπου.

Θαρρείς πως ορθέ στον κόσμο αυτό με κάποιο συγκεκριμένο σκοπό, που τελικά ούτε κι ίδιος έχει καταλάβει αν ήταν απόφαση των δυνάμεων του συμβάντος ή απλά ο πατέρας του είχε πιει το κατιτί του την ώρα της σύλληψης. Ο ίδιος προτιμούσε να μην το ψάχνει μια και ο Coehlo δεν ήταν ο αγαπημένος του και η ώρα της σύλληψης του ήταν μια ανάμνηση τόσο μακρινή που ακόμα και το δικό του μυαλό που ήταν ιδιαιτέρα διαυγές δεν μπορούσε να ανακαλέσει.

Το που γεννηθηκε , τα παιδικά του χρονιά και το παρουσιαστικό του δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία μια και δεν είναι αυτά ο λόγος της εξιστόρησης.

Ο Ναυαγός είχε από νωρίς έτσι κι αλλιώς αποφασίσει για το μέλλον του. Το μέλλον του ήταν αυτός ο κόσμος και πως θα τον έκανε καλύτερο. Η απόφαση πάρθηκε όταν ήταν ακόμα μικρός από ένα τυχαίο συμβάν.

Μια μέρα εκεί που έπαιζε με τους φίλους του γλίστρησε σε μια πεταμένη μπανάνα, η πτώση ήταν σφοδρή καθώς κινιόταν με αρκετή ταχύτητα και προσγειώθηκε με τα μούτρα πάνω σ' ένα σωρό σκουπίδια. Εκεί λοιπόν πεσμένος πάνω στα σκουπίδια με την περηφάνια του κουρελιασμένη γιατί οι φίλοι του έσκαγαν στα γέλια από την πτώση του, αποφάσισε ότι αυτός ο κόσμος ήταν σικάτα κι ότι θα τον άλλαζε.

Σ' αυτό βεβαία συνέβαλε και η πρώτη του γκόμενα στο δημοτικό που του είπε ότι αν την αγαπούσε θα έκανε κάτι πρωτοποριακό. Έτσι μια μέρα που τον είχε καλέσει στο σπίτι και καθώς έτρωγαν το κέικ της μαμάς της γύρισε και της είπε: "είσαι παύλα" ψυθιριστα. Την επόμενη στιγμή, η μικρή γύρισε στη μαμά της όλο απορία και ρωτησε:"μαμα,τι είναι παύλα?"

Καταλαβαίνεται βεβαία ότι ο Ναυαγός εκδιώχτηκε από το σπίτι της αγαπημένης του και ειδοποιηθήκαν, οι γονείς του, η θεία Ευτέρπη, η κουτσομπόλα της γειτονιάς, ο μπακάλης και ο κρεοπώλης..

Έτσι σε πολύ μικρή ηλικία ο Ναυαγός βίωσε τη περιθωριοποίηση και τη διαφορετικότητα του από τους συνομήλικούς του. Το ίδιο βραδύ κλεισμένος στο δωμάτιο του μετά την τιμωρία που του επέβαλαν, γι' αυτό που είπε στο ξένο σπίτι, αποφάσισε ότι αν ήταν να κάνει κάτι, αυτό θα ήταν να φέρει αυτόν τον κόσμο στα μετρά του μια και δεν ήταν έτοιμος να κάνει καμιά άλλη παραχώρηση.

Η μεγάλη του περιπέτεια στη ζωή είχε μόλις ξεκινήσει.."

Αλήτισσα,

εκτός από όλα αυτά, είμαι και πολύ ψώνιο επίσης αλλά και κιτς από ότι βλέπεις. Υπόσχομαι να μη σας υποβάλλω για πολύ ακόμα εις τη βάσανο αυτή (του τίμπλεϊτ) και επιστρέφοντας από το ταξιδάκι στον Άγιον Όρος που θα βρίσκομαι από σήμερα για να εξομολογηθώ (Μένιο δε θέλω σχόλια σε αυτό), θα το διορθώσω πάρ' αυτα.

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 23, 2007

Ο παλιάτσος

Γεια!

Μ’ αρέσει που είσαι πάλι εδώ. Μ’ αρέσει που έχεις πάρει αυτή τη στάση, την έτοιμη να γελάσεις. Δε με πιστεύεις ότι ξέρω; Δες τα χείλη σου στον καθρέφτη έχουν ήδη ξεκινήσει να χαμογελούν. Περιμένουν να με δουν σκοντάφτω ξαφνικά και να πέφτω στο χώμα και να ξανασηκώνομαι σαν ελατήριο, αλλά μόνο για να ξαναπέσω.

Μ’ αρέσει να είμαι ο παλιάτσος σου. Να βάζω τρικλοποδιές στον εαυτό μου εκεί που δεν το περιμένεις, γιατί μ’ αρέσει να σκέφτομαι πως σε κάνω να γελάς. Μην τρομάζεις, αλλά πολλές ώρες της ημέρας μου τις ξοδεύω έτσι, να φαντάζομαι πρώτα το χαμόγελό σου και μετά να ακούω το γέλιο σου.

Μη μου κατακρίνεις ποτέ αυτή μου την ιδιομορφία. Σκέψου πως κάποιος σου προσφέρει λουλούδια. Το ίδιο δε θα κάνεις; Θα χαμογελάσεις και θα τον κοιτάξεις στα μάτια. Κι αν σ’ αρέσει αυτό που θα δεις, θα πάρεις μόνο μια ανάσα και θα ορμήσεις μέσα τους, επειδή χωράς …και θα ψάξεις να βρεις από πού αναβλύζει η λάμψη τους.

Αν τα καταφέρεις, θέλω να μου πεις για την πηγή αυτή ...αν είναι έτσι όπως την έχω φανταστεί: μελωδική και απρόσεκτη. Μου πιτσιλάει συχνά – πυκνά τα κείμενα και ξέρω ότι αυτό δε σου περνάει απαρατήρητο. Σωστά κατάλαβες. Είναι το δάκρυ που μόνο από έναν αληθινό παλιάτσο μπορείς να εκτιμήσεις.

Απόσπασμα από τα ερωτικά e-mails του Μίμη Ανδρουλάκη προς τη Βάσω Παπανδρέου.

Είδες; Στο είπα ότι θα γελάσεις!

Φυλακίστε με σας παρακαλώ ΤΩΡΑ!

Μάλιστααααα...

Τέσσερα χρονάκια έφαγε ο Αμπντέλ Καρίμ Σουλεϊμάν, ένας Αιγύπτιος μπλόγκερ, γιατί είπε ότι οι μουσουλμάνοι διέπραξαν αγριότητες εναντίον των Χριστιανών στην Αλεξάνδρεια το 2005.

Επίσης είπε ότι ο Μουμπάρακ είναι δικτάτορας και ότι το θεολογικό Πανεπιστήμιο του Καΐρου εκτρέφει τον εξτρεμισμό. Τι αλήτης θεέ μου, ή μάλλον καλύτερα, Αλλάχ μου! Που τα σκέφτηκε όλα αυτά;

Κι εμείς εδώ; Με εμάς τους αληταράδες τι θα γίνει; Εδώ εγώ τόλμησα να φανταστώ πριν από μερικά ποστ τον Καραμανλή να κουτουπώνει τη Μαριέττα. Είπα ότι ο Γιωργάκης κάνει "ανέκδοτο αγώνα", έδωσα οδηγίες για το πως να υποκλέπτετε το πνευματικό έργο του Καρβέλα με τσάμπα κατέβασμα από το Ίντερνετ. Αποκάλεσα τον Αλαβάνο "κουφαλίτσα"!

Χτες το βράδυ τόλμησα να ισχυριστώ στο Doncat πως τα παιδιά που τα σπάνε στους δρόμους έχουν θυμό και οργή μέσα τους και αν τα προσεγγίσει κανείς με το σωστό τρόπο μπορεί να ανακαλύψει άλλες ιδιότητες, πέρα από την αλητεία και τον τραμπουκισμό.

Παρακαλώ για την παραδειγματική μου τιμωρία και παρακαλώ και όσους με συμπαθήσατε λίγο (ιδίως μετά τη χθεσινή εξομολόγηση που περιείχε και τη λέξη καύλα) να μου φέρνετε τσίχλες στη φυλακή (political correct, ε;).

Αλλά μπαααα! που τέτοια τύχη. Εκεί στην αραπιά οι νέοι είναι επικίνδυνα πολλοί και άνεργοι, κατά συνέπεια χρησιμοποιούνται όλοι οι τρόποι εκφοβισμού και τρομοκρατίας τους.

Εδώ οι γέροι είναι πολύ περισσότεροι και δε χρειάζεται να γίνει κάτι τέτοιο. Αρκεί που τους βάζουν ταμπέλες στην τηλεόραση και στο μυαλό τους και που τους αγνοούν για να κάνουν απρόσκοπτα τις δουλειές τους.

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 21, 2007

5 πράγματα για εμένα

1. Αυτά που μου τη δίνουν πιο πολύ στα νεύρα είναι αυτά τα κοριτσίστικα τα πράγματα που σε προσκαλούν να πεις πέντε πράγματα για τον εαυτό σου και μετά να προτείνεις άλλους και τέτοια. Παρ' όλα αυτά είναι η δεύτερη φορά που απαντάω και την έχω καταβρεί με αυτούς που με πρότειναν ;-)

2. Πριν από 8 χρόνια περίπου είδα κι άκουσα έναν φίλο μου, τον πεντάχρονο τότε Κώστα να λέει τα εξής: "Θα πάμε αύριο στο πάρτι και θα είναι πολλά κορίτσια και θα είναι η Φανή και η Μαρία και θα με δουν και θα λένε πω πω Κώστα είσαι φοβερός, Κώστα είσαι φοβερός, Κώστα είσαι φοβερός...." Τι στιγμή εκείνη κατάλαβα τον εαυτό μου και τις ανάγκες μου.

3. Μια σχέση θεωρώ πως φτάνει στο καλύτερο σημείο της, όταν θα σκύψω στο αυτί της και θα της ψιθυρίσω: "είσαι καύλα!". Εννοείται πως την ώρα εκείνη θα τρώμε με τους γονείς της.

4. Αυτά που λέω περί αλλαγής του κόσμου δεν είναι καθόλου προσποιητά. Η πλάκα είναι πως έχω και ιδέες γι' αυτό και ακόμα χειρότερο μπορώ και να τις αιτιολογήσω.

5. Στο Ίντερνετ ναυάγησα γιατί δεν ήθελα να περνάει άλλο έτσι ο καιρός. Είναι η ζωή μου και είναι ή τώρα ή ποτέ, δεν πρόκειται να ζήσω για πάντα. Ψάχνω να βρω τις απαντήσεις και σύντομα θα μπω και πάλι στη ζωή.

Προτείνω την Bebelac, τον Αστεροειδή, το Pingouinaki, τον Troll και τον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 19, 2007

Με σφάλματα το σχέδιο της αρχικής δημιουργίας

Θα ήθελα να κάνω μια ένσταση σε σχέση με το γεγονός της δημιουργίας. Όχι της οποιασδήποτε δημιουργίας αλλά της αρχικής λέμε.

Διότι ναι μεν ο Θεός ήταν μαζί μας (με τους άντρες εννοώ) εξαιρετικά γενναιόδωρος, δίνοντας μας και μυαλό και πέος, αλλά από την άλλη μας έδωσε ανεπαρκή ποσότητα αίματος ώστε να λειτουργούν και τα δυο ταυτόχρονα.

Έτσι, θυμάμαι, που τα λέγαμε και έχασα το μυαλό μου (αφού κέρδισα όμως αλλού) και τώρα που δεν είσαι εδώ έχω χάσει το άλλο.

Βεβαίως τώρα δουλεύει καλύτερα το μυαλό.

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 16, 2007

Μερικά tips για να γίνετε καλλιτέχνης.

Παλιά αυτό που χρειαζόταν για να γίνει κανείς καλλιτέχνης ήταν να στηρίζει Κ.Κ.Ε. ή στη χειρότερη περίπτωση Κ.Κ.Ε. Εσωτερικού. Σήμερα, βεβαίως τα πράγματα έχουν αλλάξει. Σήμερα μπορείς ακόμα και ΠΑ.ΣΟ.Κ να είσαι και περιστασιακά να ψηφίζεις και Ν.Δ.

Τι χρειάζεται λοιπόν σήμερα κάποιος για να γίνει σπουδαίος καλλιτέχνης;

Καταρχήν πρέπει οπωσδήποτε να πάρει ένα μεγάλο κασκόλ, πάνω από ενάμιση μέτρο και οπωσδήποτε με ρίγες.

Έπειτα θα χρειαστεί να καπνίζει τα πάντα, παντού και πάντοτε, χωρίς να ρωτάει αν ενοχλεί και από ότι έχει στην τσέπη του ή του προσφερθεί.

Δε θα πρέπει να κάνει γυμναστική (εκτός και αν είναι εντελώς ατάλαντος και παρόλα αυτά να θέλει να γίνει ηθοποιός), αλλά να είναι μαλακός και αφρατούλης.

Θα πρέπει να αφήνει τρίχα. Τρίχα παντού (Να και κάτι που δεν άλλαξε από την εποχή των κουκουέδων).

Με όλα τα παραπάνω γίνεται κανείς καλλιτέχνης, αλλά πως γίνεται σπουδαίος καλλιτέχνης; Βεβαίως με το να είναι στον κόσμο του, αλλά αυτό να του βγαίνει εντελώς φυσικά και με δύο τρόπους: ή με πολύ καλό σαρκαστικό χιούμορ ή με τραγικά καταθλιπτικές και αυτοκτονικές τάσεις. Και στις δύο περιπτώσεις αυτό που θαυμάζει κανείς σε αυτόν είναι η ικανότητα του να αντιλαμβάνεται επακριβώς τον κόσμο, η αυθεντική πνευματική ανωτερότητα.

Σπουδαίος όμως είναι γιατί τον γνωρίζουν οι σύγχρονοί του. Για να μείνει το έργο του αθάνατο θα πρέπει να γίνει μεγάλος καλλιτέχνης.

Και για να γίνει μεγάλος καλλιτέχνης πρέπει την ώρα που χτυπάει το τηλέφωνο του αγνώστου που κάθεται δίπλα του, να μη σκεφτεί πόσο μαλάκας είναι και να γενικεύσει για όλους αυτούς τους μαλάκες που βάζουν ήχους στο κινητό τους. Αντίθετα θα πρέπει να χαίρεται με τη δυνατότητα του να αντιλαμβάνεται τη χαρά του μαλάκα αυτού, όταν έφτιαχνε τον ήχο του κινητού του και κάθε φορά που τον ακούει.

Η χαρά των ανθρώπων και η λύπη τους και οι έρωτές τους, όσο γελοίοι και αν είναι αυτοί, είναι η πηγή έμπνευσης ενός μεγάλου καλλιτέχνη.

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 15, 2007

Γύρισεεεεες;

Υπάρχουν κάποιες ερωτήσεις που γίνονται αιώνες τώρα και οι οποίες ακόμα δεν έχουν βρει μια πειστική απάντηση:

1. Γιατί με απάτησες;

Απαντήσεις όπως "ήταν η κακιά η ώρα", ή "εγώ εσένα αγαπάω", δικαίως θα πρέπει να χαρακτηριστούν άσχετες.

2. Γιατί διάλεξες αυτόν και όχι εμένα;

Θα πρέπει ως απάντηση να προτιμάται το "μμμμμ, εεεεεε, ............", από το "είσαι σίγουρος ότι θέλεις να μάθεις;"

3. Γιατί μου συμβαίνει αυτό μαζί σου;

Η απάντηση "επειδή μ' αγαπάς και σ' αγαπώ" θεωρείται πολύ άκαιρη και έχει εφαρμογή μόνο σε ταινίες.

4. Γύρισεεες; (Το γλυκό).

Τώρα τι ερώτηση είναι αυτή για να θέλει απάντηση; "Όχι είμαι στη γωνία και στρίβω;" Κι όμως στην πραγματικότητα αυτή δεν είναι ερώτηση, είναι η απάντηση σε όλα τα προηγούμενα.

Γιατί ο άνθρωπος ζει σε ζευγάρια όπως οι κύκνοι και θα ψάχνει πάντα να βρει το ένα και μοναδικό του ταίρι, σ' αυτό που πάντα θα γυρνάει, αυτό που πάντα θα χαίρεται που τον βλέπει και που στην επιβεβαιωτική αυτή της συνύπαρξης ερώτηση του, θα απαντάει με ένα ζεστό, καυλωμένο φιλί.

Τρίτη, Φεβρουαρίου 13, 2007

5+1 τρόποι για να φάτε τσάμπα

Επειδή σήμερα οι ανάγκες είναι πολλές, οι δερμάτινες μπότες από την Ιταλία πολύ ακριβές και τα subwoofers για τα αμάξια φωτιά, θα ήθελα να προσφέρω και εγώ το κάτι τις μου στη νέα γενιά, ώστε τουλάχιστο να μειώσει τα έξοδα από το φαΐ.

Παρουσιάζω λοιπόν σε παγκόσμια πρώτη τους 5+1 καλύτερους τρόπους να φάει κανείς τσάμπα σε μία από τις δύο ελληνικές μεγαλουπόλεις:

ταράααααμ!!!!!!

1. Να εντοπίσετε ποιοι συγγενείς σας έχουν computers, αλλά είναι παντελώς σκράπες στο χειρισμό τους (το 95% των Ελλήνων) και να τους επισκέπτεστε για συμβουλές, πάντα τα μεσημέρια και αφού ρωτήσετε από το πρωί αν έφτιαξαν κάνα καλό μεζεδάκι. Βοηθάει επίσης, σε αυτούς που μαγειρεύουν καλύτερα, να τους πετάτε και κάποιον βραδυφλεγή ιό μέσα, έτσι ώστε να χαλάσει το computer μετά από μερικές ημέρες.

2. Να πηγαίνετε σε παρουσιάσεις βιβλίων πολιτικών ή τραγουδιστών που εσχάτως βγάζουν και ποιητικές συλλογές. Τα βιβλία είναι για πέταμα, αλλά έχουν καλούς μπουφέδες.

3. Να πηγαίνετε σε συμπόσια και διημερίδες στα πανεπιστήμια. Των γιατρών είναι τα πιο πλούσια και έχουν περισσότερες γαρίδες. Για το λόγο αυτό, αν ποτέ σας ρωτήσουν από εταιρεία δημοσκοπήσεων να είστε εναντίον των καταλήψεων.

4. Τα Σαββατοκύριακα να πηγαίνετε σε γάμους "ντεμί" (ούτε πολυτελείας, ούτε φτωχομπινεδιάρικους). Να κάθεστε στο τραπέζι καλά ντυμένοι, να ρωτάτε τους παρευρισκόμενους από ποιανού το μέρος είναι και εσείς να είστε από το αντίθετο. Προσοχή! Να αποφεύγετε τους κρητικούς γάμους, γιατί άν σας ανακαλύψουν που δε θα ξέρετε πεντοζάλη, αντί να φάτε τσάμπα, μάλλον θα σας πηδήξουν τσάμπα.

5. Να βγαίνετε συχνά με φίλους για φαγητό και όταν έρχεται η ώρα της πληρωμής να ψάχνετε πρώτοι το πορτοφόλι σας και θα φωνάζετε "εγώ - εγώ". Αφού θα έχετε κοκκινήσει καλά - καλά από την ντροπή θα πείτε επακριβώς: "Πώ πω! ρόμπα έγινα... μια φορά είπα και εγώ να κεράσω".

+1

Ο απόλυτος τρόπος να τρώτε τσάμπα: Να γίνετε δημοσιογράφοι. Κάθε μέρα και από ένας μπουφές, κάθε μέρα και από ένα τραπέζι. Όρεξη να έχετε και δε θα πληρώσετε ποτέ για φαΐ. Βοηθάει να επενδύετε τις τσέπες σας με νάιλον σακούλες και για το βράδυ. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι πρέπει να είστε γρήγοροι και με γυμνασμένες πλάτες γιατί στον ίδιο χώρο υπάρχουν και άλλοι πεινασμένοι δημοσιογράφοι. Έχω υπάρξει δημοσιογράφος ξέρω.

Το επάγγελμά αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως η λαίλαπα των μπουφέδων.

Κυριακή, Φεβρουαρίου 11, 2007

Η κομματική μου τοποθέτηση.

Κι επειδή το παρακάτω ποστ σηκώνει πολλά ερωτηματικά περί της κομματικής μου τοποθέτησης να πω πως τοποθετώ τον ευατό μου οπουδήποτε μακριά από αυτούς.

Συγκεκριμένα είμαι πιο πολύ αντι - ΠΑΣΟΚ, καθώς μ' αυτούς κυβερνώντες μεγάλωσα και δεν τους χώνεψα ποτέ.

Μετά είμαι αντι - Νεα Δημοκρατία, που όμως τη λυπόμουνα και από ανάμεσα γιατί πάντα έχανε (τα ίδια αισθήματα τρέφω από καιρού εις καιρόν και για τον ΠΑΟΚ και την Άννα Βίση ως διαγωνιζόμενη στη Γιουροβίζιον).

Μετά είμαι αντι-ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, γιατί τους ψήφισα μια φορά, αλλά κατόπιν ανακάλυψα ότι όλοι στο κόμμα είχαν από ένα Κ.Ε.Κ. (Τώρα τα παίρνουν τα ΝουΔάκια)

Και τέλος είμαι αντι-ΚΚΕ και αντι - Καρατζαφέρης, γιατί είναι παντελώς άχρηστα κόμματα για την πρόοδο της κοινωνίας.

Όταν δε, έρχεται η ώρα της κάλπης, συνήθως ρίχνω ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ διακοσμημένο με καθόλου διακριτική μούντζα. Μερικές φορές και αυτοσχέδιο ψηφοδέλτιο με τη φωτογραφία του Μαυρογιαλούρου.

Όνειρο μου πάντως είναι να ρίξω κάποτε φάκελο με μουρταδέλα, καθότι σε λίγες ώρες θα έχει λαδώσει το 80% της κάλπης.

Συνεπώς, τα μόνα ερωτηματικά που έχουν μια βάση για το "ποιόν" μου, είναι αυτά περί της ψυχικής ισορροπίας μου και αυτό γιατί δεν μπορώ να τα απαντήσω με σοβαρά επιχειρήματα.

Σάββατο, Φεβρουαρίου 10, 2007

Λόγος υπέρ Πολύδωρα.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να διακόψω τη γαλήνια, σχεδόν νανουριστική ροή αυτού του μπλογκ και του γενικότερου σχεδίου για την αλλαγή του κόσμου και να σταθώ στο πλάι, ή στο πίσω, ή όπου χρειαστεί ενός ανθρώπου που λοιδoρείται βάναυσα από το ψευδοαριστεριστικό κατεστημένο του τύπου.

Βύρωνα Πολύδωρα στέκομαι εκεί που είπαμε και σε χαιρετώ ως νέος ...και ωραίος που είμαι (σας ξεγέλασα ε;) για τις μεγαλειώδεις δηλώσεις σου.

Διότι είναι μεγαλειώδεις οι δηλώσεις ενός υπουργού που λέει ότι θα πλακώσει στο ξύλο με τα ίδια του τα χέρια όσους στήνουν σκηνικό αίματος. Και δεν κάνω πλάκα. Αυτός κάνει και εμείς δεν το εκτιμούμε αυτό.

Εχθροί μας δεν είναι οι διάφοροι γραφικοί υπουργοί (πλην Γιακουμάτου που έχει ξεφύγει), εχθροί μας είναι οι σοβαροφανείς δημοσιογράφοι που τους εγκαλούν γιατί ξεφεύγουν από την ξύλινη γλώσσα της κοροϊδίας και του τίποτα.

Και εσύ παμμέγιστε Αλαβάνε, εχθρός είσαι. Αφού ρε κουφαλίτσα το ξέρουμε ότι και εσύ τους βάζεις να τα σπάνε γενικά, για να ανέβουν οι άλλοι επάνω και να πετάξουν και κάνα ξεροκόμματο προς την πλατεία Κουμουνδούρου.

Κύριοι και προπάντων κυρίες, μην πιστεύετε τίποτα από όσα λένε, όλα γίνονται για να φάνε αυτοί και τα παιδιά τους και τα ανήψια τους. Και το μόνο που μας έμεινε, το να γελάμε με αυτά που λένε, θέλουν και αυτό να μας το πάρουν.

(Τώρα εδώ με κάποιο σύνθημα έπρεπε να κλείσω, αλλά δε μου έρχεται κάτι σχετικό).

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 09, 2007

Μερικές σκέψεις

Πρώτη φορά που ξεκίνησα να γράψω κάτι χωρίς να έχω σκεφτεί τί, στο ηλεκτορονικό αυτό ημερολόγιο.

Θα περιμένω να μου έρθει η έμπνευση ή μήπως δεν πρόκειται για έμπνευση; Μήπως είναι απλώς μια προσπάθεια να βάλλω σε τάξη όλα όσα σε πλήρη σύγχυση συνωθούνται μέσα μου.

Ή μήπως βγάζω πράγματα προς τα έξω για να ξεφουσκώσουν μέσα μου;

Αν το κάνω, το κάνω λάθος. Γιατί τα βγάζω με συμβολισμούς, με την τακτική του χιούμορ και όλα γυρίζουν μέσα μου πιο δυνατά. Άμπωτη όταν γράφω, πλημμυρίδα όταν μου απαντάτε.

Και αυτή η ιδέα; Ότι θέλω λέει να αλλάξω τον κόσμο. Τούτο δεν είναι ημερολόγιο, η ντροπή των μπλογκς είναι. Τα μπλογκς τα φτιάχνει ο κόσμος για να συζητήσει άλλα πράγματα.

Τρεις κοντεύουν οι μήνες της καθημερινής ενασχόλησης και με βοήθησαν να δω πιο καθαρά τα πράγματα.

Είμαι μόνος μου και απέναντι μου ο κόσμος. Και για πρώτη φορά στη ζωή μου βλέπω πια τόσο καθαρά ότι 30 χρόνια τώρα κάπου στις παρυφές του ζω και ότι ήρθε η ώρα να μπω μέσα του και να τσακωθώ μαζί του, ή να φιλιώσω...

Και σας ευχαριστώ γι' αυτό. Εσείς μου το δείξατε με τα δικά σας ηλεκτρονικά και διαφανή ημερολόγια.

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 07, 2007

-στες και -λόγοι

Ποια πρέπει να είναι η παιδεία μας σήμερα;

Υπάρχουν απαντήσεις από μαρξιστές, από καπιταλιστές, από ορθολογιστές, από τραγουδιστές (αν δεν το πιστεύετε, κάντε ερώτηση στο Σφακιανάκη).

Ποιου τύπου πρέπει να είναι οι σχέσεις μέσα στην οικογένεια σήμερα;

Υπάρχουν απαντήσεις από κοινωνιολόγους, ψυχολόγους, ακόμα και οικονομολόγους.

Και επειδή το θέμα είναι πολύ ευρύ και από γυναικολόγους, διεθνολόγους, εντομολόγους, πρωκτολόγους....

Αναρωτιέμαι αν όλοι αυτοί οι -στες και οι -λόγοι, μπήκαν ποτέ στον κόπο να ρωτήσουν τα παιδιά για όλα αυτά.

Εκεί τα πράγματα είναι πιο απλά, οι αναλύσεις ευκολότερες, η οπτική τους γωνία η σωστή εξ' ορισμού.

Γι αυτό και εμείς ονομάσαμε τη Δημοκρατία μας Κουκουρούκουλαντ, γιατί θα χτίσουμε την κοινωνία μας με βάση το τι χρειάζονται τα παιδιά για να μεγαλώσουν σωστά.

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 05, 2007

Συμπαράσταση στην εφορία.

Η φοροδιαφυγή δεν είναι μαγκιά, είπε ο οξ’ από δω.

Αντιθέτως:

Club, μπουζούκια, μπαρ και τα συναφή. Αποδείξεις κόβουν; Ουχί.

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως υπάρχει άφθονο μαύρο χρήμα να κυλάει και όπου υπάρχει χρήμα μαζεύονται καταρχήν οι μάγκες. Έπειτα τα μαγκάκια και μετά και οι ψευτόμαγκες.

Μαζεύεται και η μισή νεολαία που ονειρεύεται να γίνει από μπάρμαν και πάνω, μέχρι Έλλη Κοκκίνου, το αποκορύφωμα.

Αυτό θέλουμε για τα παιδιά μας; Αλειμμένα μπούτια με baby oil και βραχνή φωνή από τσιγάρα, μικρόφωνα και άλλα φιλικά με το στόμα μακρυνάρια;

Η λύση είναι απλή. Να ζητάμε απόδειξη. Αν από αύριο όλοι ζητούσαν απόδειξη θα μειώνονταν τα κέρδη τους κατά 36% (τόσο είναι το ΦΠΑ που πρέπει να αποδώσουν).

Αυτό σημαίνει ότι σε λίγο καιρό θα είναι ασύμφορο το επάγγελμα. Παράλληλα πρέπει να αποφεύγουμε να ζητάμε απόδειξη όταν αγοράζουμε βιβλία.

Δηλαδή να στρέψουμε τους επιχειρηματίες της νύχτας σε άλλες επιχειρήσεις, όπως βιβλιοπωλεία. Ο Ψωμιάδης να πάρει τον Ιανό, ο Μπέος τον Παπασωτηρίου, ο Κακέτσης τον Πατάκη.

Και τότε θα δούμε μέσα στα μαγαζιά τους την Μπεζεντάκου να υπογράφει το πρώτο της μυθιστόρημα, το Φλωρινιώτη τις ποιητικές του συλλογές, την Πέγκυ Ζήνα την αλληλογραφία της με τον Κούντερα.

Άσε που μπορεί να δούμε και τους ΣυΝΔπασοκ βουλευτές να ξυπνάνε πρωί πια.

Το ζήτημα είναι απλώς συντονισμού της φοροδιαφυγής. Εμείς στην Κουκουρουκουλάνδη αυτό σκεφτόμαστε να κάνουμε.

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 02, 2007

Υπάρχει ορισμός της Ελευθερίας;

Μετά από τη χθεσινή κραιπάλη, με την οποία ασχολείται ο Shades in the Dark, στο http://sershades.blogspot.com/ , θα ήθελα να πω δυο κουβέντες σχετικά με το ποστ περί ελευθερίας.

Υπήρχε ανάγκη για έναν ορισμό. Χρησιμοποιήσα τα όσα είπατε για να και τα όσα διάβασα για να δουλέψει λίγο το μυαλό μου.

Μεγάλο νέο λοιπόν. Επιτέλους το μυαλό μου δούλεψε. Και απέδωσε την παρακάτω διατύπωση.

Την οποία για να διαβάσει κανείς πρέπει να πληρώσει πνευματικά δικαιώματα στον λογαριασμό υπ' αριθμόν 100006969, της Κεντρικής Τράπεζας της Κουκουρούκουλαντ.

Αν, λοιπόν, πληρώσατε με έμβασμα ή πιστωτική, διαβάστε αυτό.

"Την Ελευθερία την λέμε αλλιώς και …νόημα. Αυτό που όλοι αντιλαμβανόμαστε ως νόημα της ζωής ή της στιγμής με τον ίδιο τρόπο. Ελευθερία δεν είναι αυτό που μας χωρίζει, αλλά αυτό που μας ενώνει. Το μπλε του ουρανού, το φως του ήλιου. Είναι η δικαιοσύνη, ο έρωτας, η μουσική, η αγάπη, πάνω από όλα η αγάπη.


Αναρωτηθήκατε γιατί η μουσική ενώνει τους ανθρώπους; Γιατί ταξιδεύει ελεύθερα, κινείται αδιόρατα στον αέρα που μας περικλείει, μπαίνει μέσα μας και γίνεται νόημα. Θέλετε να απελευθερώσετε τον κόσμο από τα δεσμά του; Βρείτε ένα ρυθμό, μια μελωδία, μια εξίσωση που να περικλείει όλη την αγάπη για τον άνθρωπο, για τη γη για τη ζωή και αφήστε τη να κινηθεί ελεύθερα παντού, να γίνει νόημα για όλους".