Μόλις θυμήθηκα!
Μόλις θυμήθηκα!
Έφτιαξα το συγκεκριμένο μπλογκ για να βοηθήσω κι εγώ (μη γελάσει κανείς)... να αλλάξει ο κόσμος.
Όμως, κάθε φορά που μιλούσα για αλλαγή του κόσμου, για ιδέες, για δράσεις έπεφταν οι επισκέψεις ραγδαία (γι' αυτό τον έβαλα τον μετρητή).
Κάθε φορά που έβγαζα τα σώψυχα μου έξω, πίου!... κόκκινο χτύπαγε ο μετρητής, οι επισκέψεις και τα σχόλια ανέβαιναν. Όταν δε, μιλούσα για αυνανισμό χτυπούσα σε επισκέψεις τα πρωτοκλασσάτα blogs.
Τελικά έμεινα με λίγους αναγνώστες, λιγότερους σχολιαστές, αλλά καλούς .
Άδικη αντιμετώπιση ενός μπλογκ που έχει τέτοιες προθέσεις. Κι αφού η παλιοκενωνία δεν με θέλει κι εγώ την έκανα στο νησί μου, το οποίο ανεξαρτητοποιήθηκε με το όνομα Κουκουρούκουλαντ, Δημοκρατία της βροχής.
Είμαι πεπεισμένος ότι ο κόσμος πρέπει να αλλάξει. Είμαι πεπεισμένος ότι θα αλλάξει και ότι αυτό θα ξεκινήσει από το Internet, ίσως και από το νησί μας.
Εσείς για να μείνατε σε αυτό το μπλογκ και να το επισκέπτεστε τακτικά, πάει να πει πως δεν είστε από τους πολλούς που φτύνουν τον Δονκιχωτισμό ή το Ναυαγό. Ε; Δε με φτύνετε, έτσι δεν είναι;
Εσείς αλήθεια, πιστεύετε πως πρέπει να αλλάξει ο κόσμος... και γιατί;
Ας μιλήσουν και όσοι μέχρι τώρα μόνο διαβάζουν και δε σχολιάζουν.
10 σχόλια:
na alla3ei o kosmos???
ma kai an auto epiferei anastatvsh sth roh tou subantos:PP ???
Ante kalh xronia kai me polles polles allages.....
A posse ad esse....loipon:)
Ο κόσμος πρέπει να αλλάξει σίγουρα, Ναυαγέ. Έχει κιόλας φθάσει στα όρια της αντοχής του από πολλές απόψεις - υλικές και ηθικές - με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να έρχονται όλο και περισσότερο αντιμέτωποι με αδιέξοδα και επιλογές αδύνατες.
Κάποτε, αναζητούσαμε καταφύγιο στις ανθρώπινες σχέσεις, θεωρούσαμε πως μέσα από έναν δυνατό έρωτα, μια στέρεα οικογένεια, έναν αδιάσπαστο κύκλο φίλων, μπορούσαμε να κλείσουμε έξω και μακριά όλα όσα μας πλήγωναν. Η επιλογή αυτή υπάρχει κι ακόμα γίνεται από πολλούς κι ακόμα λειτουργεί. Η δημιουργία ενός τέτοιου μικρόκοσμου ως εσχάτου καταφυγίου μπορεί να προσφέρει μια κάποια ηθική ικανοποίηση, ακόμη και την ψευδαίσθηση ότι ορίζουμε επί τέλους εμείς ένα πλαίσιο, στο οποίο χωρούν μόνον όσοι δικοί μας επιλέγουν κι αποδέχονται τις ίδιες αξίες, τους ίδιους κανόνες.
Δεν είναι κακό - τόκανε σε μεγάλο βαθμό η δική μου γενιά, που γνώρισε αρκετές διαψεύσεις κι είδε αρκετά πράγματα να γκρεμίζονται ή να προδίδονται. Υποθέτω τόκαναν κι άλλες γενιές, πριν από την δική μου, αλλά το βασικό πρόβλημα παραμένει πάντα: οι "απ' έξω' βολεύονται στο μεταξύ και συνεχίζουν την δουλειά τους εις βάρος όλων, των παιδιών τους συμπεριλαμβανομένων...
Δεν είμαι σε θέση να πω ούτε τι πρέπει ούτε τι μπορεί να γίνει. Ούτε το πώς ούτε το αν θα το προλάβω εγώ. Θεωρώ, όμως, πολύ πιθανό να ξεκινήσει μια νέα προσπάθεια αλλαγής μέσα από το Internet. Στον βαθμό που το Διαδίκτυο παραμένει φθηνός, απλός και απολύτως ελεύθερος τόπος συναντήσεως και τρόπος επικοινωνίας και διασποράς ιδεών και μέσων, το πιο πιθανό είναι ότι από μόνον του μπορεί να επηρεάσει προς μιαν αλλαγή πορείας.
Ίσως όχι μία, αλλά πολλές Δημοκρατίες της Βροχής μαζί να δημιουργήσουν τους ελλείποντες κρίκους μιας αλυσίδας, η οποία θα ενώσει την ύστατη στιγμή ανθρώπους of a like mind.
Πρέπει, όμως, να φθάσουμε σ' αυτή την ύστατη στιγμή πρώτα; Ίσως ναι! Η αφύπνιση έρχεται εντονότερη και αποτελεσματικότερη σε στιγμές μείζονος κρίσεως, ο άνθρωπος - και ειδικά ο επιφανειακά βολεμένος καθησυχασμένος άνθρωπος - πρέπει να πιάσει πάτο πρώτα, πρέπει να μη έχει άλλο σκαλοπάτι του κακού η σκάλα, για να βγάλει ξανά φτερά μεγάλα και να πετάξει...
Κι ακόμα και τότε θέλει προσοχή, γιατί υπάρχουν ήλιοι αληθινοί και ήλιοι ψεύτικοι, για τους οποίους μπορεί να νομίζει πως ίδια φωτίζουν. Δεν είν' έτσι! Οι ψεύτικοι φωτίζουν μονάχα τον εαυτό τους, σαν εκείνους τους λαμπτήρες, που, μ' έναν καθρέφτη μπροστά, ωθούν προς τα πίσω το φως, που βγάζουν και που πληρώνουμε εμείς έτσι κι αλλιώς. Οι αληθινοί αφήνουν όλο το φως τους ελεύθερο και το ακτινοβολούν σ' όλον τον περίγυρο.
Από την άποψη αυτή, είναι καλό που θεμελιώνεις την νησιωτική σου Δημοκρατία υπό βροχήν. Είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις, όπου η συννεφιά θα βοηθήσει να διακρίνει καθαρότερα κανείς τα πράγματα, μέχρι να ωριμάσει και εν καιρώ τω δέοντι, όταν θα πρέπει να επιλέξει ήλιο και φως, να έχει οικοδομήσει κριτήριο αξιόπιστο...
Πάντα ήθελα ο κόσμος που θα πήγαινα μετά απο δώ να λεγόταν Λάλαland..και τώρα που έδωσες στο νησί σου άλλο όνομα από αυτό που ονειρευόμουν είναι σαν να με έδιωξες!Ένας σύγχρονος παράδεισος δεν έχει στάνταρ,ούτε καν του δημιουργού του,γιατί σε 2007 χρόνια μ.λ(μετά λάλαlandχριστό) όλο αυτό το σενάριο κάτι θα μας θυμίζει.:-ρ
εγώ πρώτη φορά σε διαβάζω, αλλά έχω την ισχυρή εντύπωση οτι δεν θα είναι η τελευταία!
το σχόλιο του Asteroid ήταν πλήρες και συμφωνώ απόλυτα μαζί του. γι' αυτό καμιά φορά οι πολύ μικρές αλλαγές προς το καλύτερο με τρομάζουν αντί να με χαροποιούν, γιατί φοβάμαι ότι θα επαναπαυθώ στην νέα, πιο ανεκτική κατάσταση, και δεν θα προσπαθήσω να πετύχω πραγματικά ουσιώδεις αλλαγές.
καλή τύχη σε όλα, και καλή χρονιά να έχεις...
:)
*πιο ανεκτή.
Ανώνυμε,
Το σύμπαν έχει τόσο μεγάλες διαστάσεις που δεν του καίγεται καρφί για το τι γίνεται σε αυτό τον βράχο που βρίσκεται κάπου στις παρυφές του.
Η ροή του δε θ'αλλάξει στο παραμικρό αν η ζωή στη γη γίνει καλύτερη.
Αστεροειδή,
Σκέφτομαι πως για να γράψεις ένα τόσο μεγάλο κείμενο σίγουρα άκουγες και τη μουσική που διάλεξα. Και είναι αυτή η μουσική η καταλληλότερη για να εμπνεύσει σκέψεις σαν και αυτές που έκανες.
Σ' ευχαριστώ για την ειλικρίνεια των λόγων σου. Το σχόλιο σου είναι ένα διαμάντι μέσα στο μπλόγκ μου.
pigouini
Ποτέ δε φαντάστηκα ότι το όνομα που διάλεξα θα έδιωχνε κάποιον. Τυγχάνει όμως να μην επιζητώ ούτε εγώ τον παράδεισο, απλά να μην υποφέρω αυτή την κόλαση και να ονειρεύομαι κάτι καλύτερο. Καλύτερο για ποιον θα μου πεις; Πως ορίζει ο καθένας το καλύτερο;
Όπως και να το ορίζει μπορεί να το συζητά με τους υπόλοιπους. Αυτό είναι το χάρισμα της επικοινωνίας. Αυτό είναι και το νόημα αυτού του μπλογκ. Γι' αυτό νομίζω ότι ο κόσμος θα αλλάξει από το Ιντερνετ. Κανείς εδώ εξ'ορισμού δε θέλει να είναι μόνος και να ονειρεύεται μόνος. Όλοι επιζητούν την επικοινωνία.
deadend
Οι μικρές αλλαγές ή οι μεγαλύτερες αποτυγχάνουν γιατί δεν έχουν στόχο. Από την ασθένεια αυτή πάσχω και εγώ και πίστεψε με έχω κάνει τα πάντα για να την αλλάξω.
Τιμή μου που παραυρίσκεσαι στο μπλογκ μου.
Ας τον αλλάξουμε επιτέλους. Ξέρεις όμως κάπου-κάπου πρέπει να βγαίνουμε και στους δρόμους, καμιά απεργιούλα καμία διαμαρτυρία. Ίσως και να φάμε λίγο ξύλο από τα ΜΑΤ -για να δείξουμε ότι δεν είμαστε αναρχικοί κουκουλοφόροι (αυτοί δεν τρώνε, γιατί είναι γνωστοί και φακελωμένοι).
Ωστόσο, πρέπει να γράφουμε και σκέψεις και προτάσεις πέρα από εσώψυχα. Νομίζω.
Δείμο
Με απεργίες και διαμαρτυρίες μήπως συντηρούμε μια απαρχαιωμένη αντίθεση καπιταλισμού - μαρξισμού ίσα - ίσα για να ζούμε στη σοσιολδημοκρατία; Τι είπα ρε;
Το ξύλο το αποφεύγω πάντως, μέχρι να γίνει αναπόφευκτο. Είμαι κοντά!
Γιατί όταν μπαίνω στο μπλογκ σου καταρρέει ο υπολογιστής μου; Πρόλαβα να διαβάσω τη μισή μελέτη περί θρησκείας. Εξαιρετική. Επιρροές είδα από τον Χουρμουζιάδη, ο οποίος είχε κάνει καλή δουλειά πριν γίνει βουλευτής.
Το κομμάτι, που διάλεξες αντηχεί έτσι κι αλλιώς πάντα στ' αυτιά μου - πότε μόνο του, ξεχωριστό, πότε μαζί μ' όλο το υπόλοιπο "Χαμόγελο"!.. Στόπα απ' την αρχή : ήταν ιδανικός Ύμνος!!!
Το ίδιο πρόβλημα με το "σπίτι" του Δείμου τόχω κι εγώ... Άρα, πρέπει να το κοιτάξει...
Καλημερίζω!
Στέκομαι σαν άλλη Δουλτσινέα στις σκέψεις σου για να σου δίνω δύναμη να χτυπάς τους εχθρούς που επιτίθενται στην Δημοκρατία της βροχής...Η άλλη επιλογή ήταν ο Σάντσο αλλά για ευνόητους λόγους δεν τον προτίμησα...:)
Δημοσίευση σχολίου