Ρομαντικό Σαββατόβραδο
Σαββατόβραδο σήμερα και με έπιασε ένα κάτι τις ρομαντικό. Ίσως γιατί σκέφτομαι τι όμορφα που θα περάσει ο κόσμος στην Αθήνα σήμερα.
Τα κορίτσια θα φιλήσουν τη φωτογραφία του αγαπημένου τους και θα κατέβουν με γρήγορες δρασκελιές τις σκάλες της πολυκατοικίας τους σιγοσφυρίζοντας όμορφα τραγούδια.
Τα αγόρια θα στρώσουν το μαλλί τους με ζελέ, θα πάρουν την ευχή της μάνας τους (και το 20ευρω του πατέρα τους) και θα βγουν στους δρόμους να σεργιανίσουν προς τις αγαπημένες τους.
Μετά θα καβαλήσουν τα Fiat Punto με την κομμένη εξάτμιση και τα 160 άλογα, θα βάλουν τον Πετρέλη στα 120 Db και θα πατήσουν όλες τις γάτες που θα βρουν μπροστά τους.
Τα κορίτσια θα τους περιμένουν στο club και αφού δώσουν το τηλέφωνό τους στον μπάρμαν θα αρχίσουν να πίνουν σα νεροφίδες.
Όταν πια συναντηθούν, τα κορίτσια με τα αγόρια τους, θα χώσουν τις γλώσσες τους ο ένας στο στόμα του άλλου όσο τα χέρια τους θα ψάχνουν όλων των ειδών τις οπές και τα εξογκώματα.
Θα πιούν, θα καπνίσουν, θα φτιαχτούν και με ένα ληγμένο προφυλακτικό θα πηδηχθούν για 2 ολόκληρα λεπτά πάνω στις κατουρημένες λεκάνες του club.
Μετά, κατά το ξημέρωμα, με τη φαγούρα έντονη ανάμεσα στα σκέλια τους και τα κεφάλια ταξιδεμένα σε άλλο κόσμο θα πέσουν κάτω από τα γλυκά σκεπάσματα της σπιτικής θαλπωρής.
Τι όμορφα και ρομαντικά είναι τα Σαββατόβραδα στη Αθήνα του σήμερα.
Παρακαλώ μη με περάσετε για κανά κομπλεξικό κωλόγερο που μισεί τον έρωτα και ειρωνεύεται τους νέους. Απλά θα μ' άρεσε να ζούσαμε πιο όμορφα. Και δεν είμαι και γέρος.
Χαιρετισμούς από το Ναύπλιο.
18 σχόλια:
Ούτε κομπλεξικός ούτε κωλόγερος.
Νοσταλγός και όχι ναυαγός.
Παλιών καλών καιρών και όχι του ροκ εν ρολ που λέει και το άσμα.
Σαββατόβραδο. Με προσκλήσεις για Ψυρρή που φαίνονται ανούσιες. Με ένα ποτήρι σαγκρία και μουσική από το Cosmos. Παρέα με τη μοναξιά μου και τις αναμνήσεις από το μέλλον μου. Γινεται; Αν θες, μπορείς. Ψιτ, και μεταξύ μας, η σαγκρία βοηθάει...
Εγώ μετά τα χαιρετίσματά σου σκέφτομαι το τελευταίο τριήμερο στο Ναύπλιο.
Ναυαγός στο ρομαντισμό είναι, αργυρένια μου. Ναυάγησε και ψάχνει να βρει το ρομαντισμό του. Αλλά εκεί στο Ναύπλιο πώς να νοσταλγείς και να μην είσαι ρομαντικός; Πανέμορφη πόλη. Κάθε χρόνο έρχομαι εκεί το Πάσχα (και ξεναγώ τους επιβάτες τουριστικού). Την λατρεύω από την πόλη.
Ξεκινώντας να διαβάζω, νόμιζα ότι έβλεπα σκηνές από Ελληνική κωμωδία του '70, μπήκα σε ανάλογο mood και "ψιλοφτιάχτηκα" κιόλας... Μετά, με προσγείωσες στο 2007... τρέχω να τσεκάρω τι ακριβώς κάνουν οι κόρες μου ΤΩΡΑ - έστω και τηλεφωνικώς!!!
Ελπίζω να βρίσκεσαι στο Ναύπλιο με παρέες όχι του 2007, αλλά κάπως πιο κοντά στο '70 - προσοχή : όχι ΣΤΑ 70, ΣΤΟ '70 λέω... στην δεκαετία του 1970!
;-)
Argyrenia
νοσταλγός όχι παλιών καλών καιρών αλλά του μέλλοντος και εγώ όπως και εσύ. Για τριήμερο στο Ναύπλιο ειδοποίησέ με. Τυγχάνει να μην είμαι απλώς επισκέπτης.
Δείμε,
Νομίζω πως όλοι όσοι την επισκέπτονται τη λατρεύουν. Για δοκίμασε να μείνεις εδώ. Το έκανα για πάρα πολλά χρόνια και βρίσκω και αυτή την πόλη ιδιαζόντως καταθλιπτική.
Aster-oid
Η τέχνη του να παραπλανάς στη γραφή είναι μοναδική. Και προσπαθώ να την κατακτήσω, σιγά σιγά.
Στο Ναύπλιο τις έχω τελειώσει τις παρέες εδώ και χρόνια. Πόσο θα θελα να φτιάξω καινούριες όμως εδώ. Το κλίμα είναι μοναδικό.
Αυτό είναι καταπληκτικό τελικά!
Κάθε φορά που σε διαβάζω, μου φτιάχνει το κέφι απίστευτα!
Όχι βέβαια απο το θέμα σου που στην προκειμένη περίπτωση είναι νοσταλγικό, αλλά απο τον τρόπο που αποτυπώνεις τις σκέψεις σου.
Πραγματικά μοναδικός τρόπος!
Θα κανω το δικηγορο του διαβολου και θα ρωτησω:Ειναι τελικα οι ανουσιες σχεσεις σημειο των καιρων ή υπηρχαν παντα; Εγω νομιζω οτι υπηρχαν παντα ακομα κι οταν ημουν εγω σ΄αυτη την ηλικια και ειμαι πια 35αρα δυστυχως τοτε τα προφυλαχτικα δεν ηταν πολυ της μοδας και οι συνεπειες ειδα να βαραινουν αλλα κοριτσια ετσι κι αλλα αλλιως..Προσωπικα λατρευω τα νιατα και προσπαθω να μην ξεχναω οτι το μονο δικαιωμα που εχουμε ολοι ειναι να κανουμε εννιοτε και λαθος επιλογες..Κι αν μη τι αλλο, ελπιζω οτι δεν ειναι ολα το ιδιο κι οτι ακομα κι αυτα που επιλεγουν λαθος μπορουν και καλυτερα..
Asimenia,
Σκέφτηκα πως αν κερδίζω ένα χαμόγελο από κάθε έναν που διαβάζει ένα ποστ μου, θα έχω αρκετά μαζεμένα καθημερινά. Με αυτό τον τρόπο είμαι και εγώ χαρούμενος. Ίσως κάτι παραπάνω από χαρούμενος.
Γι' αυτό γράφω έτσι.
Αλήτισσα,
Παρότι συναισθηματικά είμαι μάλλον ηλίθιος, με κάποια βεβαιότητα μπορώ να σου πω πως ανούσιες σχέσεις δεν υπάρχουν. Σχέσεις μακριά από τις επιδιώξεις κάποιου ναι.
Και εγώ λατρεύω τα νιάτα και ως νιάτο λατρεύω τη ζωή, που η αμορφωσιά και η έλλειψη ρομαντισμού την ευτελίζουν ως ένα βαθμό. Τη ζωή, που πολλές φορές κινδυνεύει από αυτή την κυνικότητα στις σχέσεις.
Σε καταλαβαίνω. Μερικές φορές κάτι ωραίο όταν το έχεις συνέχεια μαθαίνεις να προσέχεις τα μειονεκτήματά του και σε τρελαίνει, το υποβιβάζεις.
κάνοντας το δικηγόρο του διαβόλου β', ο κόσμος στο ναύπλιο τι διαφορετικό κάνει δηλαδή; θέλω να πω ότι τελικά είναι θέμα ανθρώπου, όχι θέμα τόπου, νομίζω. έχω ζήσει και 4 χρόνια στην επαρχία, ως φοιτήρτρια, και δεν είδα κάτι διαφορετικό κι εκεί.
κατά τ' άλλα, πολυ ωραίο κείμενο, μ' αρέσει η ειρωνία σου, ταιριάζει με τα σύγχρονα σαββατόβραδα των πολλών..
Το "νοσταλγώ" ήδη το τριήμερο που θα με ξεναγήσεις στην πόλη σου.
Πλησιάζει...
Mπράβο,μπράβο.... έμεινα εγώ να φυλάω το νησί,με τη μαϊμού να βάφει κόκκινα τα χείλια της και να με φιλάει κι εσύ γυρνάς στα Ναύπλια.... που είναι και ωραία αλλά είναι και μελαγχολικά....
Πάντως μόλις νιώσεις καλύτερα έλα γιατί έχουμε και δουλειές!
...Εντάξει βρε καλή μου,έρχομαι...
Σ΄αφήνω τώρα ναυαγέ με φωνάζει η μαϊμόυ.... έχει φτιάξει καφέ και με περιμένει....
Δείμε,
συμφωνώ και επαυξάνω (δυστυχώς και στην πράξη)
Deadend
Ο δικηγόρος έκανε το διάβολο ή ο διάβολος το δικηγόρο;;;;
Κατά τα άλλα το Ναύπλιο είναι όντως μια ακόμη καταθλιπτική ελληνική επαρχιακή πόλη με την πλειοψηφία του να την αποτελούν αμόρφωτοι γέροι.
Argyrenia
Να φροντίσω μόνο να είμαι εδώ. Ειδοποία...
Maika
Αύριο έρχομαι. Στρώστε τραπέζι, κόψτε τις μπανάνες, τις καρύδες, βάλτε και έναν ροφό στον ατμό και έφτασααααα.....
Κάπως έτσι τα βλέπω και γω και έχω γίνει απίστευτα γκρινιάρα.
Για το Ναύπλιο ζηλεύω πολύ...μπορείς να μου βρεις δουλειά εκεί; ε;
bebelac
Στο Ναύπλιο δε ζω πια και διατηρώ ελάχιστες επαφές. Σκέφτομαι όμως να επιστρέψω όταν πραγματοποιήσω κάποιους στόχους.
Για δουλειά όμως κάτι μπορεί να γίνει. Τι δουλειά θες;
Δουλειά θεατρολόγου. Έχεις καμμιά άκρη σε ιδιωτικό σχολείο ή θεατρικό εργαστήριο στο Ναύπλιο;
Κοίτα που φτάσαμε... να αναζητάς λίγη από την αίγλη των παλαιών ΑΘΩΩΝ ετών και να θεωρείσαι αναχρονιστικός και κωλόγερος. Γενιά fast forward είναι η σημερινή νεολαία. Μόνο που στην ζωή δεν υπάρχει rewind... ;)
Για άλλη μια φορά το μήνυμά μου είναι "επιστροφή στην φύση". Γιατί να στριμώχνεσαι σε βρώμικες τουαλέτες όταν μπορείς να ζήσεις το βουκόλικο σου όνειρο σε ποτάμια, ρεματιές, βουνοπλαγιές;
Και με μεγάλη θλίψη ομολογώ ότι ο μεγάλος χαμένος της εποχής μας είναι ο έρωτας...
Ξέρεις τί θα 'θελα για τα παιδιά μου; Να ζήσουν ένα ραντεβού σαν κι αυτά που έχω περάσει στο Ναύπλιο. Να το ζήσουν αρκετά νωρίς για να δουν τι μπορούν να έχουν και τι να αναζητούν. Πάω ν' ανοίξω κανένα παλιό ημερολόγιο τώρα...
Δημοσίευση σχολίου