Κάποτε στον παράδεισο.

Κάποτε στον παράδεισο είχαν μαζευτεί ο Άνταμ Σμιθ, ο Μαρξ και ο Κέινς και τα λέγανε πίνοντας τσαγάκι.

Ο Σμιθ λέει: «Τζέντλεμεν, ο κόσμος καλά πάει, αλλά θα πρέπει η επιτροπή ανταγωνισμού να γίνει πιο αυστηρή για να πάει καλύτερα».

Ο Μάρξ διαφωνεί: «Τι λες ρε σύντροφε! Ο κόσμος θα γίνει καλύτερος, όταν η κοινωνία θα γίνει αταξική, όταν οι εργάτες πάρουν την εξουσία, όταν η Παπαρρήγα γίνει πρωθυπουργός».

«Σουίτ κρέιζι μποιζ», επεμβαίνει ο Κέινς, «ο κόσμος θα αλλάξει όταν θα νικήσει ο Γιωργάκης ο Παπανδρέου και θα συνεχίσει το έργο του πατρός του. Δημόσιες επενδύσεις παντού».

Τους ακούει ένα αγγελάκι, το πιο μικρό από όλα, θα ’ταν δε θα ’ταν 5.000 χρονών, πάει κοντά τους και τσαντισμένο όπως ήταν, βγάζει μερικά βέλη από τη φαρέτρα του και τα εξαπολύει προς τη γη.

Ένα από αυτά χτυπάει στην πλάτη τον Καραμανλή. Την ώρα εκείνη είχε σύσκεψη με τη Γιαννάκου. Γυαλίζει το μάτι του πρωθυπουργού, αφήνει το στυλό κάτω, πλησιάζει την έντρομη Γιαννάκου, τη σηκώνει αργά αργά από την καρέκλα της, την πετάει πάνω στο τραπέζι της σύσκεψης και παίρνονται άγρια 3 απανωτές φορές μέσα στο Μαξίμου.

Από την επομένη ο Καραμανλής ικανοποιεί όλα τα λογικά αιτήματα του λαού, ενώ το ποσοστό για την παιδεία ανεβαίνει στο 10% εν μία νυκτί.

Καταχειροκροτούμενος ο πρωθυπουργός συλλαμβάνεται από τις κάμερες να κλείνει το μάτι του στην Μαριέττα, επιστρέφοντας στη θέση του από το βήμα της βουλής. Ήταν αμέσως μετά το λόγο του στη συζήτηση για την άμυνα της χώρας. Είχε μόλις ξεστομίσει το ιστορικό: Make love, not war.

Πέμπτο σύννεφο αριστερά και πάλι, οι τρεις σοφοί κοιτούν αποσβολωμένοι τις εξελίξεις, όταν το πονηρό αγγελάκι τους λέει: «Είδατε ρε παλιόγεροι τώρα, πως αλλάζει ο ανέραστος τούτος κόσμος;»