Νέα από το νησί

Δεν ξέρω αν σας έχω πει ότι καλλιεργούμε μπρόκολα στο νησί. Φτιάξαμε και μια τούρτα χτες, ελλείψει ζάχαρης, από μπρόκολα και τη στολίσαμε με καρύδες. Τώρα την έχει η Μάικα και τρέχει, καθώς ξοπίσω της την κυνηγάει η μαϊμού με ένα πυροσβεστήρα. Άκου πυροσβεστήρας στο νησί! Που βρέθηκε;

Η Αφροδίτη, περνάει από δω, μα δε στέκεται. Είναι απασχολημένη μια στο super market και μια στο γυμναστήριο. Γουεαρ αρ γιου Αφροντάιτ;

Κι ο ναυαγός κάθεται δίπλα στη θάλασσα, απέναντι από τον ήλιο και αναμετράται μαζί του. Είναι κάπως «τσίλι» βέβαια, αλλά όμορφα για χειμώνα. Κι αυτός ο ήλιος ζεσταίνει όπως πρέπει, χωρίς να καίει. Διαπερνά με τις ακτίνες του το δέρμα, τη σάρκα, φτάνει βαθιά στα κόκαλα και μεθάει την ύπαρξή του.

Μόνο οι πατούσες δε συμμετέχουν, οι φτέρνες και τα δάχτυλα του ποδιού. Κρατάνε μέσα τους το χειμώνα. Ίσως να τα σνομπάρει και ο ήλιος γιατί είναι παντρεμένα με τη γη, την κόρη του που αποκολλήθηκε από πάνω του.

Ο ναυαγός τα σκεπάζει με τη ζεστή άμμο. Ακούει το κύμα και μυρίζει τη θάλασσα. Σε ένα χαρτί ζωγραφίζει ένα μήνυμα. Όχι για να αλλάξει τον κόσμο αυτή τη φορά. Έτσι για να βλογήσει (ή να μπλογκίσει;) την ύπαρξη. Το βάζει μέσα σε ένα μπουκάλι, σηκώνεται προσεκτικά για να μη φύγει η άμμος που τον συγκρατεί και το πετάει με όλη του τη δύναμη μέσα στη θάλασσα.

Το ξεπροβοδίζουν οι γλάροι μέχρι εκεί που το μπλε γίνεται βαθύ. Μαζί τους και η ελπίδα του ότι θα το βρεις.