Η ζωή αξίζει, αν κάνεις αυτό που σου αρέσει!
«Ο κώλος σου έχει γίνει σα να έχω ξεχάσει 3 μέρες να σου αλλάξω pumpers», μου έλεγε η μάνα μου. «Γιατί δε βγαίνεις να παίξεις λίγη μπάλλα με τους φίλους σου;»
Που να της εξηγώ τώρα πόσο ηλίθιο θεωρώ το να κυνηγούν 20 ηλίθιοι μια μπάλλα μέσα σε μια αλάνα.
«Πως το κάνεις αυτό; Πως τρως μια κατσαρόλα μακαρόνια με κιμά και μετά θες και γλυκό για να το πατήσεις;» ...μου έλεγε ο πατέρας μου.
Με καταπίεζαν οι γονείς μου. Ήμουν ένα δυστυχισμένο παιδί. Μέσα στη θλίψη, γιατί κανείς δε με καταλάβαινε.
Κι αργότερα τα πράγματα δεν άλλαξαν. Η κοπέλα μου με είχε συνέχεια στην πίεση. «Μην καπνίζεις άλλο!, Γιατί καπνίζεις τόσο;».
Πόσες φορές ονειρεύτηκα πως σε κάποια από αυτές τις ρητορικές ερωτήσεις της καταπίεσης, εγώ απαντούσα: «γιατί μ’ αρέσει αυτό το πράγμα» ...και ξαφνικά όλοι μπορούσαν να με καταλάβουν.
Τι νόημα έχει η ζωή, ρε χαϊβάνια, αν δεν κάνεις αυτό ακριβώς που σου αρέσει;
Με αγάπη,
Ο μαλάκας που πέθανε από καρδιά, καρκίνο και κίρρωση του ήπατος στα 35 (πολύ σπάνια περίπτωση... χε! ο ιατροδικαστής έμεινε με ανοιχτό το στόμα).
Υ.Σ. Πείτε στη θεία που μόνο αυτή με καταλάβαινε και που στην κηδεία μου είπε πως ούτε το φαΐ, ούτε οι καταχρήσεις φταίνε, αφού και ο Γιώργος της Σούλας ούτε κάπνιζε, ούτε έτρωγε, αλλά πέθανε από την παλιαρρώστεια, αυτή που είπε ότι αν είναι γραφτό σου να γίνει θα γίνει, πείτε της ότι ψάχνω να βρω κάποιον εδώ για επιβεβαίωση, αλλά δε βρίσκω κανένα, είμαι τελείως μόνος…
30 σχόλια:
Δεν ΜΠΟΡΕΙΣ να φανταστείς ΠΟΣΟ σε καταλαβαινω ΕΓΩ!
Δεν ΜΠΟΡΕΙΣ να φανταστείς ΠΟΣΟ σε καταλαβαινω ΕΓΩ!
Είχε δίκηο δλδ. η γιαγιάκα μου που όταν τη μάλωναν στο φαγητό, έλεγε: "Αφήστε με να πάω χορτάτη".......
No way out,
Δυστυχώς, τέτοιες ιστορίες βρίσκονται πια παντού και δίπλα μας.
Φύρδην - μίγδην
Μόνο που πριν πάμε χορτάτοι, έχουμε πονέσει πολύ και εμείς και όσοι μας αγαπάνε.
Η γιαγιά μεγαλωμένη προφανώς μέσα στην πείνα άλλων εποχών, προσπαθεί ακόμα να χορτάσει.
Εμείς οι νεότεροι, τι ηδονή βρίσκουμε στο φαγητό, το πιοτό, το τσιγάρο και χάνουμε την πραγματική ευχαρίστηση της ζωής;
Παράλογα μου φαίνονται τα δόγματα σαν αυτό στον τίτλο του ποστ, ιδίως όταν πίσω τους κρύβεται η λαιμαργία και η ανθρώπινη αδυναμία.
Οι διάφοροι εθισμοί καταπολεμούν την καθημερινή βαρεμάρα, μεταξύ άλλων. Προσωπικά, τους καταλαβαίνω όλους αυτούς που κάνουν καταχρήσεις.
(Και μην με μαλώσεις· ούτε πίνω, ούτε τρώω ένα παστίτσιο στην καθισιά μου, και το κάπνισμα το έκοψα εδώ και 15 μήνες).
Και εγώ μπορώ να τους καταλάβω όλους αυτούς που κάνουν καταχρήσεις.
Νομίζω όμως ότι είναι λάθος πορεία και γι' αυτό, το επικριτικό μου ποστ.
Κάποιος πρέπει να μας μαλώσει, χωρίς να επικροτώ τις απαγορέψεις και τα μη.
Ο λίγο πιο διορατικός μας εαυτός ίσως.
κοιτα νομιζω ολα τα καταπιεσμενα παιδια εχουν ροπη στις καταχρησεις..
Κι εγω μεσα οταν διαβασα το ποστ σου το σκεφτηκα και μαλλον ισχυει..
Το φαι το δοκιμασα και ηταν λαθος μου εκανε χειροτερο κακο..Το τσιγαρο το συνεχιζω και μαλλον θα καταληξω τεμαχισμενη σε κανενα νοσοκομειο..
τα ναρκωτικα τα φοβομουν παντα επειδη ξερω τη ροπη μου στις εξαρτησεις..Παντως θεωρω οτι αν ειχα δοκιμασει πρεζα θα ημουν να ζητιανευω για τη δοση μου..
Γενικα εχω καταληξει οτι η υπερβολη οδηγει σε δυστυχια..
Κι εγω θελω να ειμαι ευτυχισμενη..
Τελικα γινεται θεμα επιλογης..
Πως θελω να ζω?
Η απαντηση ειναι προσωπικη και απολυτα σεβαστη..
Αλήτισσα,
Αν είναι θέμα επιλογής όλα καλά.
Αν είναι θέμα συνήθειας, καταπίεσης, αμορφωσιάς, τότε κάποιος πρέπει να μας ξυπνήσει... επειγόντως!
Το κακό είναι ότι συνεχώς προσθέτουμε στη ζωή μας νέες εξαρτήσεις. Εγώ είμαι επιρεπής στη σοκολάτα, τον ύπνο και το internet. Από την άλλη αν δεν ήταν και αυτές οι εξαρτήσεις να μας θυμίζουν ότι είμαστε άνθρωποι...
Σε ζηλεύω...δεν μπορώ να εθιστώ σε τίποτα παρά μόνο στην φαιά ουσία. Τόσο που μου λένε σταμάτα να σκέφτεσαι...
Εγώ τι να πω τώρα.. έχω ένα πάθος.. μια εξάρτηση.. μια αλλεργία τέλος πάντων.. δεν μπορώ τους μαλάκες.. δεν τους μπορώ καθόλου.. βγάζω καντήλες λέμε τώρα.. και όλο πάνω τους πέφτω.
Από εμένα επιβεβαίωση δεν α πάρεις. Καπνίζουμε κι είναι κακό και το ξέρουμε. Μας αρέσει και ως εδώ. Μη φτάσουμε τώρα να ιδεολογικοποιήσουμε και το βιασμό. Αρκεί να μην ενοχλείς τους άλλους γύρω σου.
Δύσκολο θέμα ο εθισμός και οι παρενέργειές του. Ψάχνω ακόμα τον ισορρόπημένο flatliner.
Τον εθισμό σε ο,τιδήποτε ποτέ δεν τον κατανόησα. Ωστόσο, θεωρώ πως είναι ΚΑΙ θέμα ιδιοσυγκρασίας αυτό κι όχι μόνον υποκείμενο σε εγκεφαλική επεξεργασία.
Από την άποψη αυτή, νομίζω ότι είναι πιο πρακτικό και εφικτό να επιδιωχθεί η διάδοση μιας "κουλτούρας του μέτρου" σε όλα τα πράγματα, που μπορεί να παρέχουν απόλαυση, και να είναι ταυτοχρόνως βλαπτικά. Τα αποτελέσματα μπορεί έτσι να είναι συνολικά θετικότερα από την πλήρη απαγόρευση, την κινδυνολογία, που μπορεί στην υπερβολή της να γίνει τόσο απωθητική, ώστε να καταντά περίγελως ή παρωδία και να μη πείθει - όπερ και το χειρότερο (βλ. περίπτωση προειδοποιήσεων στα πακέτα των τσιγάρων).
Ναυαγέ, ναυαγούλη, ναυαγάκο, μπορείς να μου το στέλνεις αυτό κάθε μέρα σε mail;
Υπονοούσα την ανθρώπινη αδυναμία γεννικωτερα. Τώρα το αν πονάμε και κατ' επέκταση κάνουμε και τους οικείους μας να πονάνε, αυτό οφείλεται αποκλειστικά καια μόνο σε λόγους ΄ξω από τη δική μας λογική και βούληση. Κανείς μας δεν θα το ηθελε εξάλλου, να υφίσταται την ό,ποια ταλαιπωρία. ΄Ομως και όταν συμβεί συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε.
Και τώρα πες μου, γιατί ερχόμαστε σ' αυτή τη ζωή, σ' αυτό τον παράδεισο; Για να βλέπουμε τη ματαιότητά μας και να θλιβόμαστε, και να πονάμε;
Ίσως και να είναι γραμμένο το τέλος μας... Αν δεν είναι όμως;; Πιστεύω ότι είναι μεγάλη βλακεία να μην κάνουμε ό,τι μπορούμε για να το σπρώξουμε όσο γίνεται μακρύτερα.(Δεν ξέρω αν φαίνεται, αλλά καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που λες και συμφωνώ μαζί σου).
sunshine
πολύ μαλακές οι εξαρτήσεις σου και χρήσιμες. Η διάγνωσή μου είναι ότι δεν πρέπει να ανησυχείς για καμία από αυτές.
Εκτός και αν τρως 5 σοκολάτες την ημέρα, οπότε είναι όντως επικίνδυνο, ή το χειρότερο αν κάθε μέρα που μπαίνεις στο Internet, διαβάζεις και το Ναυαγό. Αυτό θα ήταν θανατηφόρο.
Κατερίνα
Δεν ξέρω τι να σου απαντήσω. Καλό θα είναι αυτό, αρκεί σε δεδομένες στιγμές η θεωρία να γίνεται και πράξη.
Shades
Έχω ζήσει την κατάσταση αυτή, μετά από μια πολύ δύσκολη περιπέτεια, να απογοητεύομαι για όλα και για όλους. Πολλές φορές μπορεί να είχα και άδικο.
Για το ναυαγό, όμως δεν έχεις και τόσο άδικο, καθότι είναι λίγο ψιλομαλάκας.
Δείμε
Εγώ επιβεβαίωση... όχι... αντιρρήσεις προτιμώ από τους ανθρώπους.
Το κακό με το κάπνισμα είναι ότι ο τέτοιος... ο αυτός μωρέ που δεν υπάρχει, κάθε μέρα που περνάει στέλνει επιβεβαιώσεις δεξιά και αριστερά.
Και δεν είναι ότι δε βλάπτεις κανένα με το κάπνισμα. Βλάπτεις εσένα. Εσύ είσαι κανένας;
dawkinson
Το μικρό σου σχόλιο δεν επιδέχεται περαιτέρω σχολιασμού.
Απλά να δηλώσω ευτυχής που παρουσία με την ποιότητα τη δική σου επισκέπτεται τελευταίως την ταπεινή μου Κουκουρούκουλαντ.
Αστεροειδή
Θέτετε το θέμα, όπως ακριβώς πρέπει να το θέσετε, νομίζω.
Η δική μου απάντηση δεν είναι σίγουρα οι απαγορεύσεις και οι κινδυνολογίες, αλλά ούτε και κάποια κουλτούρα του μέτρου, που ομολογώ σαν ιδέα μου ακουγόταν πάντα θαυμάσια.
Τον τελευταίο καιρό είμαι περισσότερο οπαδός του ξυπνήματος της ατομικής συνείδησης μέσα από θετικές εκστρατείες ενημέρωσης.
Αυτό όμως χωράει τόση κουβέντα που δεν είναι του παρόντος.
Θα περίμενα από εσάς η το Δείμο να ξεκινήσετε ίσως μια τέτοια κουβέντα.
Bebelac
Όχι γιατί σε λίγο καιρό δε θα ανοίγεις το e-mail σου.
Θα προτιμούσα να περνάω κάτω από το γραφείο σου με δανεικό Datsun απο γύφτο, και μέσα από τη μεγαφωνική να ακούς την ολόγλυκη φωνούλα μου:
Καστανόχωμα... κοκκινόχωμα... για τους καπνίζοντες και όσους μαγειρεύουν με συνταγές της Βέφας.
(ωραία ιδέα για ποστ, αν και μακάβρια)
Φύρδην - μίγδην
Δεν ξέρω αν έχουμε έρθει στη ζωή για κάποιο λόγο.
Θα θελα όμως στο χρόνο που μου αναλογεί να μην πονώ, να μη θλίβομαι, να σκορπώ μόνο χαμόγελα με την παρουσία μου, να έχω ένα μυαλό ελεύθερο από εξαρτήσεις και ένα κορμί ελεύθερο από την αρρώστεια. Είναι το όνειρό μου. Ελπίζω να με καταλαβαίνεις.
d-esperado
Ναι φαίνεται. Να το σπρώξουμε συμφωνώ, μέχρι εκεί που μπορούμε να είμαστε αξιοπρεπείς.
μου αρέσει που ξεκινάς να σώσεις τον κόσμο έτσι!!!!
Μαζί σου !!!
..η ώρα της αλήθειας έφτασε..
Μωρε θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου!!!!!!
Ούτως η άλλως μια ωραία ημέρα θα μας φάει όλους η μαρμάγκα!!
Γιατί να στερούμαστε κιόλας κάτι που γουστάρουμε?
Άϊ στο καλό πια!!!!!
ΑΠΟΛΥΤΑ, ΚΑΙ ΣΟΥ ΤΟ ΕΥΧΟΜΑΙ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ!!!
Ναι κατάλαβα τι εννοείς, σχήμα λόγου έκανα, ρε.
Δείμο, αυτός ο Ναυαγός, δεν φτάνει που μας έχει μπλέξει στα δίχτυα του... τώρα μας βάζει και εργασίες για το σπίτι!!!
Δώσε θάρρος...
:-))
maika
τώρα συνεννοηθήκαμε... ακριβώς έτσι! άνθρωποι ελεύθεροι από ναρκωτικά, κάθε είδους, μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.
Μένιο
Η γυμνή σου αλήθεια...
ασημένια
το αντίθετο είπα... ή δε με προσέχεις ή μου κάνεις πλάκα.
φ.μ., δείμε, αστεροειδή
η απάντησή μου στο επόμενο ποστ
Ει!!!
Καλέ!
Να πάω ν'ανάψω λαμπάδα ίσαμε το μπόι μου!!
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΕ ΒΑΖΕΙ στο νησι ΜΑΣ!! (μην πω ΜΟΥ και με ξωπετάξει ο αρχηγός...)
Τι'ν'αυτό με τους μπλόγκερς, παλιό/καινουριο σύστημα επιτέλους!!!
Τεσπα, λοιπόν, αυτό που είπες κουταλάκι/πετάω τούρτα είναι το ίδιο (εμ, αν δεν ταιράζαμε, δε θα συμπεθεριάζαμε...) με αυτό που θέλω να κάνω κι εγώ σε όλους τους καπνιστές, να τους πετάω δλδ σοκολάτα bitter από την κατάψυξη, γιατί σκέτη τούρτα καρντιά μου απλώς λερώνει, δεν ζημιά όπως παθητικό κάπνισμα κάνει...
Τώρα περί χούγιων, τι να πρωτοπώ και να μην έρθει με την ακτοφυλακή το Ηθών να με μαζέψει... φαίνομαι νομίζω! Και οκ, αυτό που λες το "Θα θελα όμως στο χρόνο που μου αναλογεί να μην πονώ, να μη θλίβομαι, να σκορπώ μόνο χαμόγελα με την παρουσία μου, να έχω ένα μυαλό ελεύθερο από εξαρτήσεις και ένα κορμί ελεύθερο από την αρρώστεια." νομίζω είναι η νιρβάνα επί της γης...
Με την μικρή ένσταση εννοείται, να μην ενοχλούμε στην όλη αυτή μέγκλα τον διπλανό μας (αν οδηγούσα π.χ. όπως μου αρέσει κι όχι ως οφείλω, ε, και το Ανακριτικό μαζί...)
Η ομάδα επιστημόνων που λες, στα σ/μάρκετ και τζυμς (ντα-ααχ!) κάνει ασκήσεις ενάντια στη χυδαιότητα και την παράνοια αντιστοίχως: στα πρώτα, να πεινάει ο περισσότερος πλανήτης κι όμως να κάνουμε ύπτιο στην χυδαιοκατανάλωση, και στα δεύτερα, να υποκαθιστούμε την επαφή με ό,τι φυσικό, με διαδρόμους και μηχανήματα, αυτιστικώς & ναρκισσιστικώς ξεκολλώντας με το ζόρι τα νωθρά κορμιά μας από τον τόοοοσο βολικό καναπέ...
Ασε, καλύτερα να σου αφιερώσω τραγουδάκι μάλλον,ε?
Torn...
Όλα ωραία αυτά που μου έγραψες, όμως κωλύομαι να απαντήσω καθότι κομμάτια με το τραγούδι που μου αφιέρωσες.
I m allways late...
Δημοσίευση σχολίου