Πελάτεεεεες μου!

Φάτε την, φάτε τηηηην... που μου λέγατε πως δε θα μπει κανείς να φάει μπρόκολα.

Διαψευστήκατε οι Κασσάνδρες που προβλέπατε πως δε θα πατήσει κουνούπι στο μαγαζί. Βρε μήπως τα παίρνετε κι εσείς από τους χασάπηδες στη Βαρβάκειο; Μήπως είστε θαυμαστές της γελάδας στην τηλεόραση; μήπως είστε κι εσείς υπέρ της συστηματικής εκτροφής της Βέφας με σκοπό την κατανάλωσή της; Ωχ! Ανάποδα τα έγραψα αυτά. Δεν πάει στο διάολο, βαριέμαι να τα διορθώσω τώρα... καταλάβατε τι είπα.

Μια μέρα μόλις λειτουργίας και το εστιατόριο χωρίς όνομα, κατέγραψε ρεκόρ επισκεπτών. Μιλάμε ούτε εγώ το περίμενα τόσο πολύ. Έμπαιναν οι επισκέπτες ανά δεκάδες όλη την ημέρα κι εμείς δεν αφήσαμε σχεδόν κανένα να ξεφύγει. Τους ξεπαστρέψαμε όλους! Διότι όχι μόνο κουνούπι τελικά μπήκε αλλά και μύγα... πολύ μύγα ρε παιδιά έχει εδώ στα Κιριμπάτι! πολύ μύγα ρε γαμώτο.

Πιάστηκε το χέρι μου να τις κοπανάω. Τώρα μιλάμε είμαι πτώμα στην κούραση, αλλά έχω κάνει ένα μπράτσο σαν του Ποπάι... λίγο που βάραγα τις μύγες, λίγο που έφαγα όλο το σπανάκι για να μην πάει χαμένο εντελώς, πόσο νομίζετε ότι θέλει να γίνει το κακό;

Ήταν και μία πολύ δυναμική και τσαχπίνα που δεν μπορούσαμε να την κεντράρουμε. Τη βάραγε ο Τζόνι, βζζζζζζ, αυτή του ξέφευγε, την κυνήγαγα εγώ, βζζζζζ αυτή πάλι στη μεριά του Τζόνι. Ώσπου κουράστηκε να την κυνηγάμε και στάθηκε σε ένα ράφι.

"Έλα δω μωρή ρουφιάνα", της λέω και ορμάω με μια ιπτάμενη κίνηση "κουνγκ - φου" και την ξαπλώνω κάτω με τη δολοφονική μου μυγοσκοτώστρα. Δεν ήταν μύγα, ελικόπτερο "Χιούιτ" ήταν! Προς στιγμή σκέφτηκα να βάλω και κανένα κρεοφαγικό πιάτο στο μενού. Τέζα ήταν, τσάμπα ήταν και θα έβγαζε σίγουρα τρείς με τέσσερις μπριζόλες.

Τέλος πάντων... αυτά! Ούτε ένα δολάριο είσπραξη σήμερα. Πετάξαμε και κάποια μαγειρεμένα στα σκουπίδια και διώξαμε και τα σκυλιά από τη γειτονιά. Τα κωλόσκυλα, έχουν μάθει και αυτά στο κρέας, αλλά να δω ποιος θα τους κάνει "μπάι πάς", που αντί για σάλιο από τα σαγόνια τους, στάζουν χοληστερίνη.

Μη βιάζεστε όμως. Ένας Ναυπλιεύς δεν το βάζει ποτέ κάτω. Θα επιμείνουμε μέχρι το νερό να φτάσει πάνω από τη μύτη μας και να αρχίσουν τα αυτιά μας να βγάζουν μπουρμπουλήθρες. Όπως και όλοι εδώ στην ατόλη, που βουλιάζει σιγά - σιγά.