Λίγο πριν το τέλος.
Περισσότερο και από το θάνατο φοβάμαι τα γηρατειά. Όσες φορές και να τα σκεφτώ με πιάνει κατάθλιψη. Νομίζω πως όταν γεράσω θα σβήσει και το χαμόγελό μου.
Και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω αυτόν τον παππού δίπλα... ή μας κάνει πλάκα ή του κάνουν ηλεκτροσόκ.
Όχι και να γελάει έτσι! Εμένα, το πολύ πολύ να μου μείνει ένα χαμόγελο από μια ευτυχισμένη ζωή. Να έχω γράψει ένα βιβλίο ή να έχω κάνει ένα παιδί, όπως έλεγε ο Καζαντζάκης.
Αλλά για να γράψω ένα βιβλίο πρέπει να βρω εκδότη που να θέλει να με εκδόσει. Για να κάνω παιδί πρέπει να βρω γυναίκα που να με ανέχεται. Τ' αποφάσισα. Θα γράψω βιβλίο.
Βλακείες λέω πάλι. Κάτι, κάτι, κάτι άλλο πρέπει να βρώ, πιο όμορφο... κάτι για να μπορώ να γελάω σαν τον παππού της φωτογραφίας. Είναι πολύ σπαστικός δε συμφωνείτε;
....
Ίσως αν πάω μια βόλτα από το ΑλτοΣέδρο στο Μαρκανέ και μετά από το Κουέτο στο Μαγιαρί, ίσως αν ήμουν ο Τσαν Τσαν και συναντούσα τη Χουανίκα στην παραλία... Αν μου κουνούσε αυτή τον πισινό της και μου σηκωνόταν εμένα... Ίσως αν τα έδενα αυτά με νότες για να τα θυμάμαι για πάντα. Ίσως τότε τα μάτια μου να είχαν τη λάμψη των ματιών του Κομπάι Σεγκούντο.
Α ρε αθάνατε Κομπάι, μόνο εσύ ήξερες τι να κάνεις για να γελάς λίγο πρίν το τέλος.
Υ.Σ. Όχι, δεν είναι η πρώτη φωνή ο Κομπάι, νομίζω είναι η δεύτερη σε αυτή την εκτέλεση και ναι, αυτό είναι το νόημα των στίχων, για όποιον νόμιζε πως επρόκειτο για κοινό ερωτικό τραγούδι.
48 σχόλια:
Στα απλά τα πράγματα ναυαγέ μου, εκεί βρίσκονται αυτά τα χαμόγελα.
Και όσο πιο λίγα τόσο καλύτερα μη σου πω.
Έτσι και ο Κομπάι Σεγκούντο και οι υπόλοιποι μουσικοί απο το Buena Vista Social Club, όλοι με το χαμόγελο στα χείλη, ότι και να γινότανε.
Απλή η ζωή στην Κούβα, απλά και τα χαμόγελα.
Τα σέβη μου.
:)
Το τραγούδι υπέροχο. Κ ναι, αν βρεις να κάνεις κάτι που σου αρέσει κ είσαι αισιόδοξος τότε μια ζωή έτσι ωραίος τύπος θα είσαι.
Επίσης επειδή εμείς είμαστε κούκλοι, όσο πάμε θα ομορφαίνουμε
:)))
Όταν λέω εγώ να την κάνουμε για Λατ. Αμερική, δε με ακούει κανένας...
Ωπ εδω είμαστε, ακούμε.
Πάμε!
unlearn
Κάτι έχει πάρει το μάτι μου για την παρέα τους... έτσι ακριβώς όπως είπες τους φαντάζομαι... και θα έδινα τα πάντα για να ήμουν και εγώ στην παρέα τους, όπως βέβαια τη φαντάζομαι.
zoi20
Ακριβώς. Ευτυχισμένος αυτός που θα κάνει στη ζωή του αυτό που του αρέσει... και κάτι ακόμα: Αυτό που του αρέσει να τ' αγαπάει κι ο κόσμος.
zoi20, unlearn
Εσείς το λέτε για πλάκα, μουά όχι.
Μένω στη Λάρισα, δουλεύω με τη μάνα μου, όλη μέρα με πρήζουνε να παντρευτώ κ εγώ έχω αλλεργία ακόμα κ στη λέξη κουφέτο κ νομίζεις ότι κάνω ΠΛΑΚΑ????
Ναυαγέ: δεν αστειεύονται με αυτά τα θέματα.no no
(καλή παρέα έχεις κι εσύ πάντως...)
zoi20: και είσαι ακόμα εδώ?
Ζωή, Ζωίτσα, αν δεν βίωνες ακριβώς αυτά, πώς θα εμπνεόσουν να γράφεις ό,τι κι όπως γράφεις κι εμείς να απολαμβάνουμε;
Ας πούμε πως ήμασταν τώρα πράγματι στην Copa Cabana ή στην Bahia και λιθαζόμασταν στις ξαπλώστρες, ανάμεσα σε υπέροχες μουλάτες, ας πούμε πως ήσουν "The girl from Ipanema", θάχαμε κάνει ένα μυαλό χύμα και λυώμα πια... Καλύτερα να λαχταράς ολημερίς στην Λάρισα - λέω εγώ τώρα!!!
;-))
Σε καταλαβαινω ναυαγουλη απολυτα..
Εγω ας πουμε δεν εχω τετοια προβληματα.
Εχω το ελιξηριο της νιοτης..(το πουλαω αμα θες)
χεχεχε:)
Καλημέρα σας.
Είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους που είχα δει τους Buena Vista στον Λυκαβηττό, το 2000.
Εξαιρετικοί παππούδες.
Ολα τα λεφτά.
Μακάρι κι εμείς στην ηλικία τους να έχουμε την ίδια δίψα για ζωή.
Αγαπητέ μου κύριε μου φτιάξατε την διάθεση.
Σας ασπάζομαι περιπαθώς!
Πιο πολύ από τον θάνατο και τα γηρατεια, φοβάμαι την αρρώστεια.
Το μόνο κακό είναι ότι συνήθως, όταν γεράσεις όλο και κάτι σε βρίσκει (σε αρρώστεια).
Άστα ρε zoi20 και εγώ και φέτο θα κατέβω στους δικούς μου και θα με πρήζουν πάλι και θα μου έχουν και τα προξενιά έτοιμα, το ένα με την κόρη του Καφάτου, το άλλο με μια που ο πατέρας της κάνει εμπόριο τυριών και φέτα... Πίκρα.
Κουφέτο πάντως δεν είπα, με παραδέχεσαι;
Πάντως αν έρθεις μαζί μου το Πάσχα να σε παρουσιάσω σα μέλλουσα νύφη και να γλιτώσω το πρήξιμο, μπορώ μέχρι και γραβάτα να φορέσω, όταν θα με παρουσιάσεις σε αντάλλαγμα στους δικούς σου. Θα έχω γλύψει και το μαλλί.
Να κερδίσουμε λίγο χρόνο, με πιάνεις;
unlearn
Δεν αστειεύομαι εγώ, δεν αστειεύεσαι εσύ... τότε τι καθόμαστε; Πάω για τα εισιτήρια.
aster-oid
γκούχου - γκούχου. Είμαστε και εμείς εδώ... Μα καλά που είναι κι αυτή η Aurora για να τραβήξει και κανά αυτάκι.
:)))
Candy's
Κι άλλο σεχουαλικό υπονοούμενο; Μη βρε και είναι πρωί...
Maro K.
Πολύ χαίρομαι που σας φτιάχνω πάλι τη διάθεση... και πολύ χαίρομαι και για αυτό το "περιπαθώς". Τόσο που θα πάω στο λεξικό να δω τι σημαίνει ακριβώς. Κι αλοίμονό σας αν είναι κάτι ...χμ...
debby
Αυτό το ισοζύγιο φόβου και ελπίδας είναι που καθορίζει έναν άνθρωπο στο τι κατεύθυνση θα πάρει.
Στα γηρατειά το ισοζύγιο βαραίνει επικίνδυνα υπέρ του φόβου. Φαντάζομαι...
καλημερα ναυαγε! πρωτη φορα στο blog σου και ειπα να κατσω για λιγο γαλα καρυδας, να στειλω και ενα χαμογελο, πιο πλατυ απο του κυριου επανω :-)
Η λάμψη στα μάτια του είναι το πάθος για ζωή. Αυτό είναι μόνο.
νομίζω το θέμα είναι να μην κλαίγεται κανείς...
έχω γνωστούς που τα έχουν όλα κι όλο κλαίγονται και γκρινιάζουν και όλο λένε...βρε τι πάθαμε...χωρίς να έχουν πάθει τίποτα... Ε,αυτοί θα γεράσουν και θα γίνουν οι πιο μουρτζούφληδες παππούδες και γιαγιάδες του κόσμου...μπλιάχ!!
Ο παππούς της φωτογραφίας αποκλείεται να κλάφτηκε ποτέ και σε κανέναν...ζούσε....δύσκολα σίγουρα αλλά δε θα γκρίνιαζε... πάλευε,δεν θα ήθελε πολλά και σίγουρα δε θα έχανε κι ευκαιρία να χαίρεται....
Ο δικός μου ο παππούς στα 70 του ένιωθε μου έλεγε σαν 20 χρονών και δεν έχανε ευκαιρία να μας μπουγελώνει,να κάνει ΤΙΣ φάρσες,να χορεύει....ακόμα και όταν αρρώστησε (γαμώτο) εκείνες τις μέρες που ένιωθε πιο δυνατός πάλι τα ίδια έκανε....Όταν ήταν στο νοσοκομείο μια φορά μου ζήτησε να του πάω κάτι να διαβάσει κι εγώ για να του κάνω πλάκα ,του πήγα ένα πορνοπεριοδικό...γέλασε και μου το πέταξε στο κεφάλι....κι ήταν ήδη πολύ άρρωστος...
Λεω να αφήσετε τις φιλοσοφίες και τα όνειρα για αμμουδερές παραλίες στη Καραβαϊκή με κουνάμενους πισινούς...
(βγήκε και ο Αστεροειδής να θέλει και Μουλάτες...τρομάρα του...)
Ακούστε τις συμβουλές της Αγίας Οικογένειας... βρήτε ενα καλό παιδί(κορίτσι) αν εχει και λεφτά ακόμα καλύτερα... κάντε 4-5 παιδιά (γιατί χανόμαστε)και μετά ...
ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΘΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ σαν τους Κουβανούς...
(εντάξει, μπορεί να είναι λίγο πιο παγωμένο στα δικά σας χείλη...αλλά δεν ζούμε και σε τροπική ζώνη.. )
Υ.Γ. Ρε Ζωή πήγαινε μια βόλτα μέχρι το Ναύπλιο να δεις τα "αξιοθέατα" της περιοχής...για την unlearn δεν λέω γιατί της πέφτει λίγο μακρυά απο τα Βόρεια ...
Ελενα
καλώς ήρθες. Βούτυρη, Σκαγιωτού; από Bomba town;
chlorofili
το θέμα είναι όμως πως την καλλιεργείς αυτή τη δίψα για ζωή στη διάρκεια του βίου σου.
Maika
Το ήξερα πως η περίπτωση σου θα μπορούσε να εξηγηθεί γονιδιακώς. Βάλε ένα τσιπουράκι να το πιούμε στη μνήμη του παππού.
takis
Κοίταξε για 4-5 παιδιά, δε θα έλεγα ότι μας παίρνει πια. Αυτά τα ξεκινάς από τα 20. Εμείς έχουμε υπερβεί και τα τριάντα. Εκτός βέβαια αν ρίξω μία καλή... τρία μαζεμένα για παράδειγμα.
:)))
Υ.Σ. Αστα κορίτσια ήσυχα που θες να τους τα μπλέξεις με χαμουτζή.
Ναυαγέ unlearn,
πείτε ώρα κ μέρος κ έρχομαι!
asteroid, Εσύ λιάζεσαι στην Πάτρα κ τρως καλαμαράκια κ παίζεις με τον πόνο μας...
takis
το σκέφτομαι, να πάω Ναύπλιο κ μετά να φέρω τον κ Ναυαγίδη Λάρισα για να τον δείξω στη μάνα μου να ηρεμήσει.
ναυαγέ sorry για την κατάχρηση, αλλά έπρεπε να απαντήσω:)...
Ίσως κ ένας λευκός γάμος, με μυστικό προγαμιαίο συμβόλαιο για να μη μου φας τα λεφτά μετά, θα ήταν κάποια λύση...
zoi20
Αποκλείεται ο λευκός γάμος. Ξέρεις πόσο γλυκούλης είμαι εγώ; Κι αν μ' αγαπήσεις;
(Ντ. Ηλιόπουλους στη Ρένα Βλαχοπούλου).
Που πάμε?
Πότε?
Ειρηνικό ωκεανό. Σύντομα.
Ναυαγέ,
Για τα παιδιά άστο καλυτερα γιατί και εγώ κάπου εκεί ξεκίνησα..χα,,χα δεν γλυτώνεις με τέτοιες υπεκφυγές!
Ζωή,υπάρχουν λευκοί γάμοι? για μαύρους ξέρω εγώ... κάποιοι δε, κατάμαυροι...
εγώ σε έχω συμπαθήσει απο τα λίγα που ξέρω για σένα και θέτω υποψηφιότητα να μεσολαβήσω (κάτι σαν κουμπαριά)στη μάνα σου αν κάτι στραβώσει...γιατί μπορεί να τρομάξει η γυναίκα αμα τη εμφανίσει του ρακένδυτου Ναυαγού...
Ναυαγέ έχεις δίκιο....κ εγώ είμαι πολύ τραβηχτική κ μπορεί να με ερωτευτείς...σκέφτομαι όμως επειδή τα όμοια απωθούνται, μήπως η τόση τραβηχτικότητα μας, δράσει σαν απώθηση στο τέλος, οπότε δεν θα υπάρχει πρόβλημα
takis όχι, μαύρο γάμο δεν θέλουμε, γάμο με μαύρο ίσως...
το ναυαγό θα τον ευπρεπίσουμε πριν, είναι κ ...γλυκούλης όπως μας λέει, θα τα καταφέρουμε. Όμως έλα κ εσύ για καλό κ για κακό
Ο φόβος κρατάει τα έρμα...στα εκεί κάτω χαμογελάς μόνο όταν ξέρεις ότι έκανες ό,τι περνούσε από το χέρι σου να σου πουν:''Μα τι κάνει ο μαλάκας??Δεν βλέπει ότι θα φάει τα μούτρα του??''...μόνο τότε..
Κι όμως με τόσα που πέρασε μένει χαμογελαστός. Και καλά κάνει. Εμείς φοβόμαστε, αυτός έχει χρόνια που άφησε το φόβο γύρω του.
σ.σ. Τη Δευτέρα του Πάσχα, ραντεβού στη Συντάγματος (στην πυριτιδαποθήκη).
να γράψεις ένα βιβλίο :PPP
Δεν υπαρχει ανθρωπος που να μην φοβαται τα γηρατεια και κατ' επεκτση το θανατο..
Προτεινω Τομ Ρομπινς "Το αρωμα του ονειρου" αν και πιστευω θα το χεις διαβασει..
Αν οχι στο προτεινω ανεπιφυλακτα..
Α, και αν τελικα φυγετε για Λατινικη Αμερικη ερχομαι..
Ειναι το ονειρο μου..
Aνυπομονώ να γεράσω. Να δω ότι οι κόρες μου είναι οκ και μετά να αποσυρθώ με την ησυχία μου. Ολο κι όλο που θέλω είναι να δώσω ό,τι έχω, να γεράσω αξιοπρεπώς και να μην βαρύνω τους δικούς μου.
Τα γηρατειά είναι όμορφα μόνο όταν είσαι όμορφος άνθρωπος.
Γι αυτό τα τρέμουμε όλοι.
takis
σε αυτά τα θέματα αντί να υπεκφεύγω, συνήθως φεύγω και αυτό είναι η μέχρι τώρα δυσκολία μου.
zoi20
:))))
Έχω 39 πυρετό και κάθε φορά που μου απαντάς με ταράζει ο πονοκέφαλος από την προσπάθεια να γελάσω.
wahia
έστω και έτσι θέλει ιδιαίτερη τέχνη και αυτοπεποίθηση για να μη σε πάρει από κάτω.
δείμε
Τη Δευτέρα του Πάσχα (δεν το πιστεύω ότι τη σημειολόγησες θρησκευτικά αυτή τη Δευτέρα) μέσα στο ραντεβού.
lost
να γράψουμε μαζί ένα συνεταιρικά, μιας και σε κάποια θέματα δεν τα καταφέρνουμε και οι δυο, απ' όσο μπορώ να καταλάβω.
αλήτισσα
όχι δεν το έχω διαβάσει. Θα το έχω υπόψη μου.
Τα όνειρα μας πάντα έχουν μακρινούς προορισμούς.
Aphrodite
you said...
Τα γηρατειά είναι όμορφα μόνο όταν είσαι όμορφος άνθρωπος.
Γι αυτό τα τρέμουμε όλοι.
για μένα, η κουβέντα της χρονιάς.
Δημοσίευση σχολίου