Οι μικρές χαρές της ζωής.
Χαρά νο 1:
Ήμουν στο φανάρι και έβλεπα τον Πακιστανό (;) να παρακαλάει τους πριν από μένα για ελεημοσύνη. Είχα αρχίσει να αγχώνομαι καθώς με πλησίαζε και άξαφνα, ο μπροστινός μου του έκανε νεύμα και άρχισε να σκουπίζει το «παρμπριζ» του. Τι χαρά; Τι ανακούφιση. Του έδωσε και κάτι ψιλά… το τσέκαρα.
Χαρά νο 2:
ΑΕΚ δεν είμαι, αλλά προχτές είδα το σκορ στο Teletext και ήταν τελικό. Μόλις είχαμε κερδίσει τη Μίλαν. Μπορούσα πια να κοιμηθώ ήσυχος. Επίσης, στο τελευταίο παιχνίδι ασυλίας στο Survivor είχαμε πάλι κερδίσει εμείς.
Χαρά νο 3:
Αυτή ήταν χτές. Τετάρτη στη 1 ακριβώς. Μόλις είχε φτάσει η εβδομάδα στο μέσον της. Από το μεταίχμιο αυτό αρχίζει να μετράει αντίστροφα προς την Παρασκευή στις 5 το απόγευμα… και μετά Σαββατοκύριακο. Wowwww!
Αχ! Τι όμορφες είναι αυτές οι μικρές χαρές της ζωής που ναυαρχίδα τους έχουν το χέσιμο!
Τι όμορφη που είναι η ζωή μας, για να μη θέλει κανείς να την αλλάξει…
7 σχόλια:
Κοιτα τωρα να δεις.Αυτο ακριβως ελεγα τις προαλλες,οτι η πραγματικη χαρα βρισκεται στα μικρα κι ασημαντα.Και ναι,το ομολογω,ειμαι ΠΑΡΑ πολυ χαρουμενη που η ΑΕΚ νικησε τη Μιλαν(προσοχη στη λεπτομερεια,η ΑΕΚ γραφεται με κεφαλαία,χαχα!).Για να μη σου πω για τη χαρα που πηρα χτες βραδυ οταν εβλεπα τηλεοραση ξαπλωμενη στη μοκετα με τα παιδια της καλυτερης φιλης μου ακουγοντας τη βροχη που χτυπουσε στα κεραμιδια Υ.Γ:Το Οσκαρ καλοσυνης ειπατε;
Αντε να δουμε...το βλακειας παντως το παιρνω ΚΑΘΕ χρονο ανελλιπως!
Όπα όπα...
Όλες αυτές οι χαρές που περιλαμβάνουν στιγμές με άλλους ανθρώπους και κυρίως με παιδιά δεν εμπίπτουν στη σαρκαστική μου διάθεση. Το αντίθετο θά λεγα
;-)
Το ηξερα,καλέ μου...γι'αυτο και το μοιραστηκα μαζι σου ;-)
πολυ ωραια..αυτες ειναι ΧΑΡΕΣ!!
:)
από εστα (www.estap.wordpress.com)... αφού δε δέχεστε comments από μας τους δυστυχείς του wordpress, χρησιμοποίησα το λογ/μό του ζιζανίου! που ειμαι στην ομάδα (η γιαγιά με το ένα δόντι!!!!) ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! και το δικό σου μπλόγκ μου αρέσει!!! παρακολουθείστε και το ζιζανιάκι μας (διαφήμιση ε!!!) αύριο ξεκινάμε φεστιβαλ !!!!
Καλό μου μπουκαλάκι
θα αλλάξει ο κοσμάκης
και μετά ολοι θα γίνουμε
πάλι σαν μικρά παιδιά.
Καλημέρα !
estrella μου
αυτό ήταν από τα πιο γλυκά πράγματα που έχω ακούσει.
Ίσως και η ιδέα που θα αλλάξει τον κόσμο. Να ξαναγίνουμε όλοι παιδιά. Ή να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε έτσι... πως όμως;
Δημοσίευση σχολίου