Αστεροειδής χτύπησε την Αθήνα (Μέρος 1ο)
Σχολίασε κάποτε ο Αστεροειδής: «Ειδικά, αν θέλεις να αλλάξεις όχι τον κόσμο, αλλά έστω και το δικό σου οικοδομικό τετράγωνο, το συναίσθημα χρειάζεται».
Μα αυτό ακριβώς είναι το θέμα. Να αλλάξουμε το δικό μας οικοδομικό τετράγωνο, ώστε να μπορέσουμε να αλλάξουμε τον κόσμο.
Οι περισσότεροι από εμάς μένουμε στην Αθήνα ή στο κακέκτυπό της τη Θεσσαλονίκη (και την Πάτρα και το τραγικό Ηράκλειο).
Γιατί;
Κάποιοι λένε για τα θέατρα, τις γκαλερί, τα μουσεία. Όμως, είναι πολύ ζαβολιάρηδες, γιατί με αφήνουν πάντα μόνο μου να πάω σε αυτά και εκεί νιώθω πολύ μοναξιά αφού δεν κυκλοφοράει ψυχή.
Άλλοι λένε γιατί έχει καλύτερες δουλειές. Όμως, δεν έχουν και πολύ όρεξη να μου το εξηγήσουν περισσότερο, αφού τους ρωτάω συνήθως την Κυριακή που βγαίνει η «Χρυσή Ευκαιρία». Ιδιαίτερη ζέση δείχνουν για τη στήλη που γράφει κάποιος κύριος: «Υπάλληλοι Γραφείου».
Και καθώς σκεφτόμουν όλα αυτά και οδηγούσα μες στο μαύρο σκοτάδι βγήκα στην Πειραιώς. Μαγεία! Χιλιάδες διαμαντάκια στα αριστερά μου και άλλα τόσα ρουμπινάκια μπροστά μου. Αυτοκίνητα να δεις! Παρκαδόροι, κυρίες με γούνες και μίνι (αυτές έχουν λέβητα ανάμεσα στα πόδια τους και έτσι κρυώνουν μόνο επάνω), ηχοσυστήματα στη διαπασών. Όλα τα μωρά στην πίστα.
Ρε μπας; Ε; μπααααα…
Εσείς, γιατί μένετε στις μεγαλουπόλεις;
14 σχόλια:
Τώρα δα χτύπησες φλέβα!.. Είναι αλήθεια πως οι μεγαλουπόλεις (ακόμα κι οι τερατουπόλεις σαν την Αθήνα) προσφέρουν επιλογές... τις οποίες, ωστόσο, κανείς δεν εκμεταλλεύεται τόσο πολύ, ώστε να δικαιολογείται η μείζων επιλογή του να κατοικεί 365/12 σε τέτοιο περιβάλλον. Βασικά, όπως έλεγε κάποτε η γενιά μου, όλοι σε ταβέρνες κι εστιατόρια πηγαίνουν!
Γιατί μένω στην Αθήνα, λοιπόν; Απλώς, περιμένω να μεγαλώσουν οι κόρες μου, να μπορούν να μείνουν μόνες τους πια και να μη με χρειάζονται στα πόδια τους κάθε μέρα...
Δεν θ' αλλάξω, λοιπόν, τον κόσμο (δεν έχω χρόνο πια) ούτε το οικοδομικό μου τετράγωνο... όταν έρθει η ώρα, θ' αλλάξω, όμως, οικοδομικό τετράγωνο. Πάντα με συναίσθημα - και για να σώσω το συναίσθημα!
Καλημέρα σου, φίλτατε Ναυαγέ!
Giati den mou exoun grapsei akoma to e3oxiko mas sthn Suro :PP
Kalisperoudia
O.
Τόσο χάλια είναι πια; Έχει σε κανένα χωριό κανένα αξιοπρεπές πανεπιστημιακό τμήμα; Το διαδίκτυο στην Ελλάδα ούτε βιβλία σου επιτρέπει να βρεις πόσο μάλλον να διαβάσεις.
Άσε που εδώ έχει φασαρία από μηχανάκια, από κορναρίσματα. Πού αλλού μπορείς να βρεις μποτιλιάρισμα για δύο ώρες; Πού αλλού, αν όχι σε πόλη, στέκεσαι στην ουρά και δεν παραπονιέτσαι;
Αλλά, έχει και σινεμά, και θέατρα (και είμαι κι εγώ, αλλά λόγω ύψους δε με βλέπεις) και μαθητές για ιδιαίτερα (να έχουμε κανένα φράγκο).
Δείμο, θα ερχόμαστε Σαββατοκύριακα στην πόλη... θα κάνουμε τις προμήθειές μας... και μετά πίσω στον νησί, στο χωριό, όπου θέλει ο καθένας!
ο δείμος του πολίτη said...
"Τόσο χάλια είναι πια; Έχει σε κανένα χωριό κανένα αξιοπρεπές πανεπιστημιακό τμήμα; Το διαδίκτυο στην Ελλάδα ούτε βιβλία σου επιτρέπει να βρεις πόσο μάλλον να διαβάσεις"
Είπαμε όμως στο peer to peer ότι στον καινούριο κόσμο ο, τι ψηφιοποιείται είναι τσάμπα. Και τα βιβλία ψηφιοποιούνται, όπως και η γνώση.
O.
Οταν σου γράψουν το σπίτι να μας καλέσεις.
Αστεροειδή
Δηλαδή για τις κόρες σου ονειρεύεσαι όταν μπορούν να μείνουν μόνες τους να μένουν στην Αθήνα;
Όχι ακριβώς, Ναυαγέ μου... αυτό, που ονειρεύομαι, για καλό δικό τους, πρωτίστως, είναι να μένουν οι κόρες μου μακριά από μένα... (Δεν είμαι ο τυπικός Έλληνας γονιός, νομίζω!!!).
Ναι ρε ναυαγέ, αλλά άλλο να πρέπει να κάνουμε τόσα χιλιόμετρα κάθε μέρα. Άσε που βιβλία δεν υπάρχουν με το p2p. Ωστόσο, θα ήθελα να έχω τόσα λεφτά ώστε να συντηρώ το σπίτι στο χωριό κι ας είμαι υποχρεωμένος να ταξιδεύω μισή ώρα κάθε μέρα. Αλλά τόσα λεφτά για τη συντήρηση που τα βρίσκουμε;
Εδώ κάτοικος χωριού 500 κατοίκων...αν θέλω θεατρο,μουσείο και ότι άλλο κουλτουρέ τότε βρίσκω μια καλή ευκαιρία για ταξίδι.Προς το παρόν πάω να μαζέψω τα αυγά...:)
..υπηρξε κάποια στιγμή η ιδέα να μείνω στην Αίγινα... αλλά ακόμα κι εκεί που είναι όμορφα κι αν θέλεις και Αθήνα την έχεις σε μισή ,άντε σε μιά ωρίτσα..... φοβήθηκα γιατί έχω δει να πεθαίνουν άνθρωποι επειδή μετά από ατύχημα είχαν την ατυχία να έχει θάλασσα φουρτουνιασμένη και δυνατό αέρα κι έτσι ούτε καράβι έφευγε ούτε ελικόπτερο μπορούσε να έρθει... και φυσικά το κέντρο υγείας του νησιού.... δε μπορούσε να προσφέρει και πολλά, για να μην πω πως δεν μπορούσε να προσφέρει μάλλον τίποτα....
Και επίσης όσες γυναίκες έγκυες είναι στο μήνα τους φεύγουν συνήθως με το που θα μπουν στον ένατο μήνα της εγκυμοσύνης τους για να είναι σίγουρες πως δε θα γεννήσουν μέσα σε κανένα καϊκι και αν αυτό φυσικά ,λόγω καιρού,μπορεί πρώτα να φύγει απο το νησί...
Δεν μπορώ να μην συγχαρώ τον Aster-oid, για το σχόλιό του! Πραγματικά εντυπωσιάστηκα.
Όσο για τις μεγαλουπόλεις, εγώ βαριέμαι ακόμα και σ' αυτές, που σου προσφέρουν πέντε-δέκα επιλογές παραπάνω, φαντάσου να ζούσα στην επαρχία. Θα είχα αυτοκτονήσει, μου φαίνεται.
Προφανώς κάτι δεν πάει καλά με μένα, βέβαια, για να γίνομαι τόσο υπερβολική.
Πάντως, δεν μένω για τα σκυλάδικα (άσε που δεν έχει σκυλάδικα στη Βιέννη)
Θα φύγω...
Την φοβάμαι τη πόλη..
Η φωνή της παιδίσκης προς απάντησιν σας.
Το θέμα είναι να φανταστούμε τον εαυτό μας στην εξοχή και να λύνουμε τα προβλήματα της ζωής εκεί, όχι να διογκώνουμε τα προβλήματα που βιώνουμε στην πόλη, όπως κάνουμε σήμερα
Αν οι μεγαλουπόλεις ήταν αυτές που θα έπρεπε να ήταν, αν τηρούσαμε κάποια όρια, αν ο καθένας μας δεν ήθελε για την πάρτη του τρια αμάξια και πέντε θέσεις πάρκινγκ τότε τα πράγματα θα πήγαιναν πιο βολικά...Τρανταχτά παραδείγματα Παρίσι και Λονδίνο. Εχώ περάσει αρκετό καιρό και στα δύο και νομίζω ότι αποτελούν αρκετά καλά παραδείγματα...
Το κακό είναι οτι είμαστε πλεονέκτες. Όσο για τα σινεμά, τα θέατρα, τις δουλειές κτλ αυτά ακολουθούν τον κόσμο, όχι ο κόσμος αυτά... Συνήθως βέβαια, γιατί στην Ελλάδα κάποια πράγματα λειτουργούν κόντρα σε όποια λογική!
Δημοσίευση σχολίου