Peer to Peer (Μέρος 2ο)

Η τρίτη χρήση αυτού που περιγράψαμε ως αλλαξολορδιά είναι και η πιο γνωστή. Το να μοιράζεσαι ένα αρχείο, οποιοδήποτε, με οποιονδήποτε θέλεις εσύ. Αν γουστάρεις βρε αδερφέ να μοιραστείς ένα τραγούδι με κάποιον, το στέλνεις και το ακούτε μαζί έχοντας και 5.000 χλμ απόσταση μπορώ να σου πω.

Βέβαια αυτό είναι παράνομο, παναγιά μου να μη διαβάζει η Μούσχουρη, γιατί σκοτώνει τη μουσική.

Το ξέρετε ότι σύμφωνα με τους νόμους που έχουν βγάλει οι γκόμενοι των τραγουδιστών, δηλαδή οι πολιτικοί, δεν μπορείτε να παίζετε μουσική ελεύθερα ούτε στο πάρτυ σας; Φαντάζεσαι να θες να ακούσεις λίγη μουσικούλα με το αίσθημα και λίγο πριν συμβεί το μοιραίο να εμφανιστεί ο Καρβέλας και να σου ζητάει 10 € γιατι μόνο ο ένας είχε πληρώσει για το CD.

Αυτό βέβαια είναι υπερβολικό να συμβεί, το ομολογώ. Σιγά μη ρίξεις γκόμενα σήμερα με τραγούδια του Καρβέλα.

Κάποτε όμως θα πρέπει να καταλάβουν οι μουσικοί ότι η τέχνη τους ψηφιοποιείται και ο, τι ψηφιοποιείται είναι τσάμπα. Όταν πάψουν οι σημερινοί σταρ να συσσωρεύουν αμύθητα πλούτη ανακαλύπτωντας τις μουσικές του παρελθόντος, τότε ίσως να ξαναζωντανέψει η μουσική.

Και καλά θα μου πείτε έτσι θα αλλάξει ο κόσμος; Με το να βγει στο σφυρί η Πόρσε της Βανδή. (Ωραίος στίχος, να ανακοινωθεί στο Φοίβο). Θυμηθείτε τις τρεις χρήσεις του p2p. Αύριο θα δείτε γιατί αυτές οι χρήσεις αλλάζουν τον κόσμο…