Το μάζεμα της βαλίτσας

Το μάζεμα της βαλίτσας ήταν πάντα για μένα το εύκολο μέρος. Μπορώ να το κάνω μηχανικά. Παινεύομαι μάλιστα ότι και για το πιο μεγάλο ταξίδι μπορώ να μαζέψω τη βαλίτσα μου μέσα σε πέντε λεπτά.

Σιγά! απλά υπολογίζω πόσες μέρες θα λείψω και βάζω συν 2. Αν για παράδειγμα είναι 7 οι ημέρες του ταξιδιού παίρνω 7+2 σώβρακα, 7+2 φανέλες, 7+2 ζευγάρια κάλτσες. Αυτό θα μου πάρει το πολύ 1 λεπτό.

Τα υπόλοιπα τα βάζω αφού σκεφτώ για δυο λεπτά ποιο είναι το μέρος που θα πάω, ποιους θα συναντήσω και πως θέλω αυτοί να με δουν.

Μένει και 1 λεπτό για να βάλω μέσα τα ξυριστικά μου και άλλο μισό για να ανέβω πάνω στη βαλίτσα και να χοροπηδάω μέχρι να κλείσει. Η βιασύνη δεν είναι ιδιαίτερα χωροταξική.

Σ' αυτό το ταξίδι το μάζεμα της βαλίτσας είναι το δύσκολο μέρος. Δε θέλω να διαλέξω πράγματα που θα μου χρειαστούν εκεί, θέλω να διαλέξω πράγματα που θα μου θυμίζουν το εδώ.

Φωτογραφίες αυτών που αγάπησα σίγουρα. Βιβλία σίγουρα. Το "Εγωιστικό Γονίδιο" του Dawkins, Τα "Έξι Εύκολα Κομμάτια" του Feynman, την "Εποχή των Επαναστάσεων" του Hobsbaum και την Αρωματική Κουζίνα του Δρίσκα (Η επιστήμη ανέκαθεν είχε απευθείας σχέση με τη μαγειρική).

Θα πάρω και λίγη ρίγανη από αυτή που μαζεύει η γιαγιά μου στο χωριό στην Ήπειρο. Θα την κλείσω καλά σε γυάλινο βαζάκι και θα έχω τη μυρωδιά της μαζί μου. Θα πάρω και τη μεγάλη πράσινη κούπα, αυτή που βάζω μέσα τα αποστάγματα των βοτάνων μου και τα πίνω όταν κρυώνω.

Μα κομμάτι αυτού του ουρανού δεν μπορώ να πάρω μαζί μου. Να κλείσω τη μυρωδιά του μαζί με τη πρωινή μυρωδιά της θάλασσας και να τα έχω μαζί μου σε περίπτωση που τα νοσταλγήσω.

Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να στέκομαι πάνω στο μπαλκόνι μου, απέναντί τους και να προσπαθώ να τα πακετάρω στη μνήμη μου, να βεβαιωθώ πως θα τα πάρω μαζί μου. Η βαλίτσα ας περιμένει.