Το γεύμα με την Έλεν

Έχω δυο λόγους για να σας μιλήσω και δυο λόγους για να μη σας μιλήσω.

Οι λόγοι για να σας μιλήσω είναι ότι βρίσκω απίστευτα αστεία αυτά που συμβαίνουν εδώ κάτω, εδώ πάνω που λένε οι Αυστραλοί και δεύτερον, σε κάποιον πρέπει να τα πω.

Οι λόγοι να μη σας μιλήσω είναι ότι πρόκειται για αμιγώς οικογενειακά θέματα και ότι τόσο απίστευτα που είναι, μπορεί να νομίζετε ότι σας κάνω πλάκα.

Διαλέγω το πρώτο και το κρίμα στο λαιμό μου. Αν ποτέ συναντήσετε όμως κάποιον Γκρεκ από την Αυστραλία, παρακαλώ να δείξετε απόλυτη αυτοσυγκράτηση και μην πείτε ότι με ξέρετε.

Εδώ είναι απογευματάκι. Ο Γκρεκ πάει την Έλεν σπίτι. Χάρηκα πολύ που την είδα σήμερα. Πάντα είχαμε μια άνεση μεταξύ μας, χαμόγελα και γέλια. Τρώγαμε ένα υπέροχο χορτοφαγικό γεύμα, όταν ο Γκρεκ (δε σταματάει ποτέ να μιλάει), άρχισε να λέει στην Έλεν για τον προορισμό μου, τα νησιά Κιριμπάτι, γελώντας μες στ' αυτιά μου.

- Ξάδερφε συγγνώμη που σε απογοητεύω, αλλά δε θα τα δεις ποτέ τα νησιά σου.
- Ξάδερφε το να με απογοητεύεις εμένα, μικρό το κακό. Αυτόν που δεν έπρεπε να είχες απογοητεύσει, τη γυναίκα σου, δεν τα κατάφερες.
Ο ξάδερφος άλλαξε χίλια χρώματα.
- Τι εννοάς ξάδερφε;

Τότε, απλώνω το χέρι μου και πιάνω το χέρι της Έλεν. Την κοιτάω στα μάτια, αλλά απευθύνομαι σε αυτόν.

- Εννοώ ότι ξέρω πολύ καλά ότι η Έλεν επένδυσε τη ζωή της σε κάποιον που είχε το ελάχιστο ενδιαφέρον γι' αυτήν, που είχε άλλον προσανατολισμό.

Κι αν δεν καταλάβατε καλά, χτες ο ξάδερφος δεν αφαιρέθηκε με την αρχιτεκτονική του Melbourne Art Theater, με τους ποδηλάτες που περνούσαν από μπροστά αφαιρέθηκε. Επίσης στα φανάρια που μας έκαναν καμάκι οι αυστραλεζότσουπρες, δε χανόταν μπροστά σαν το Ραϊκόνεν, αλλά σαν το Ραϊκούνιν.

Δε μπορεί ρε γαμώτο, λέω, τόση οπισθοδρομικότητα ο άνθρωπος. Προξενιά και βρίσιμο στις γυναίκες και Καρατζαφέρης στα πολιτικά και έλλειψη ενδιαφέροντος για το καμάκι εντελώς. Και ο παππούς μου, που του έκαναν προστατεκτομή, ακόμα και σήμερα τσιλιμπουρδίζει. Αυτός γιατί;

Γύρισα λοιπόν σπίτι χτες και άνοιξα τα Temporary Internet Files, τα οποία ήταν γεμάτα από ντιγκινταγκοσάιτ. Ήταν και ένας, συγγνώμη για την παρέκβαση, που έκανε στοματικό έρωτα στον εαυτό του και μάλιστα χωρίς να είναι ιδιαίτερα ευλύγιστος, το οποίο πρέπει να αφήνει μια πικρή γεύση για το σπατάλημα των προσόντων του σε εσάς κυρίες μου. Σ' αυτόν δεν ξέρω τη γεύση αφήνει.

Για να μην τα πολυλογώ η Έλεν τράβηξε το χέρι της και χάιδεψε αμήχανα τα μαλλιά της κατεβάζοντας το βλέμμα. Γυρνάω λοιπόν στον Γκρεκ και του λέω:

Ξάδερφε, είναι κάτι το οποίο εγώ το βρίσκω απολύτως φυσικό, αν εσένα σου βγαίνει φυσικά. Δεν πρόκειται να πέσεις στην εκτίμηση μου επειδή είσαι γκέι. Το αντίθετο, οι περισσότεροι γκέι που ξέρω είναι άτομα ιδιαίτερης ευαισθησίας.

Άρχισε να αντιδρά κάπως όταν τον διέκοψε η Έλεν:

-Σταμάτα επιτέλους να μιλάς, δεν είναι χαζό το παιδί...

Αυτός ήταν και ο λόγος που θέλησα να κάνω την αποκάλυψη μπροστά της. Αν του το έλεγα όταν ήταν μόνος του θα αντιδρούσε, θα αρνιόταν τα πάντα και θα μ' έστελνε πίσω στην Ελλάδα κακήν κακώς.

Το γεύμα κάπου εκεί τελείωσε. Ο Γκρεκ σταμάτησε να μιλά. Η Έλεν ξανάρχισε να χαμογελά. Εγώ προσπαθούσα να χαλαρώσω την ατμόσφαιρα, γιατί είμαι άνετος στο θέμα και δε βρίσκω και που είναι το πρόβλημα να έχει κάποιος τέτοιον προσανατολισμό (αρκεί να μην είμαι εγώ, ο γιος μου κ.τ.λ. κ.τ.λ.)

- Για το μόνο που στεναχωριέμαι, ρε ξάδερφε, του λέω, είναι για τη μάνα σου που θα σκάσει αν το μάθει.
- Και γιατί να το μάθει, ξάδερφε η μάνα μου; (σπάει τη σιωπή του). Τι σου φταίει η μάνα μου;

(Σύμφωνα με τις ψυχαναλυτικές θεωρίες, το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτή, αλλά που να του εξηγώ τώρα).

- Γιατί έχω ευθύνη απέναντί της, ξάδερφε. Τι θα της πω τώρα που θα γυρίσω;
- Με εκβιάζεις ρε;
- Σου δείχνω πόσο λάθος έκανες να με εκβιάζεις σαν παιδάκι, που δεν ξέρω τι κάνω.
- Μαλακία κάνεις ξάδερφε, αλλά στα Κιριμπάτι θα πας τελικά.
- Ευχαριστώ ξάδερφε!

Λοιπόν, εχεμύθεια, διακριτικότητα και λίγα λόγια για το σόι μου σας παρακαλώ.