Υπάρχει Θεός;
Δυο σκέψεις για το Θεό που μπορεί να τις έχουν πει και άλλοι:
Σκέψη 1η.
Έστω ότι υπάρχει Θεός.
Κατεβαίνει λοιπόν μια βραδιά στην τραπεζαρία σου, την ώρα που ασελγείς σε μια μακαρονάδα με κιμά, βγάζει ένα σπαθί και το χώνει στην κοιλιά του, αποχαιρετώντας το μάταιο τούτο κόσμο (ο Θεός).
Τι πρέπει να κάνεις τώρα που ξέρεις ότι δεν υπάρχει Θεός;
Μα φυσικά να μη το πεις σε κανένα.
Φαντάζεσαι να το μάθει ο κόσμος, να το μάθουν οι ηλίθιοι αυτής της γης;
Φαντάζεσαι να το μάθει ο Μπους;
Τι θα τον εμπόδιζε πια να πατήσει το κουμπί με τα πυρηνικά λίγο μετά την ανακοίνωση από τους γιατρούς του ότι θα πεθάνει λόγω εξαντλήσεως των αποθεμάτων φαιάς ουσίας που διαθέτει;
Τώρα που δεν υπάρχει Θεός... τίποτα!
Σκέψη 2η
Έστω ότι υπάρχει Θεός.
Γιατί πρέπει να τον ενδιαφέρει τι πιστεύω εγώ γι' αυτόν και αν πιστεύω σε αυτόν;
Μήπως πιο πολύ τον ενδιαφέρει αν εγώ αγαπώ τα δημιουργήματα του.
Υπάρχει δεν υπάρχει, εμένα αυτό με ενδιαφέρει: να αγαπώ κάθε στιγμή μου στη ζωή.
8 σχόλια:
Πολύ καλό!
Ευχαριστώ.
Είσαι ο πρώτος που με επισκέπτεται.
Είδα το δικό σου blog... εξαιρετικό! Θα το επισκέπτομαι συχνά.
Δυστυχώς με τόσο στρες, ξεχνώ να αγαπώ ακόμα και την πιο μικρή στιγμή. Μετά το συλλογίζομαι, αλλά η στιγμή ηδη έχει περάσει.
Να' σαι καλά που μου το θύμησες !
χαιρομαι που βρεθηκαμε...εγω παλι ζω τη στιγμη,την καθε στιγμη γιατι δε θελω να εχω...κενα κι αποριες του στυλ"τι θα γινοταν αν..."
Και ναι,εχεις δικιο.Ψαχνω καποιον που απλα θα ειναι εδω οταν τον χρειαζομαι.
Καλως ορισες,φιλιά
Καλώς ήρθες στον τρελόμπλογκόκοσμο!!!
Ενδιαφέρουσες οι σκέψεις σου!
καλή συνέχεια!
Θα τα λέμε!!!
Μπαίνω με το δεξί.
Καλώς σε βρήκα :)
Καλορίζικο!
τέλειο!!!
όσο για τον Μπους ,μπορεί και να μη το πατούσε το κουμπί γιατί μετά θα τον μάλωνε η μαμά του...και δεν τις μπορεί καθόλου τις φωνές της μαμάς του...
Πάντα τέτοια!!
Πριν φτιάξω blog πέρασα μια βόλτα από τα δικά σας. Είστε οι καλυτερότεροι και γι' αυτό σας ευχαριστώ για το καλωσόρισμα!
Δημοσίευση σχολίου