Για την Αμαλία
Η σκέψη μας μαζί σου Αμαλία, γιατί έζησες και έφυγες με Aξιοπρέπεια.
Σάββατο, Μαΐου 26, 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Εγώ ψηφίζω:
Κουκουρούκουλαντ leader
- Ναυαγός
- Δεν υπάρχω... παρά μόνο όταν θελήσεις να αλλάξεις τον κόσμο που ζεις.
Πως ναυάγησα
Μεγάλη ιστορία. Στέλεχος ήμουν σε μια εταιρεία. Μου την έδωσε και τα βρόντηξα τέλη του 2006. Μετά άρχισα να τρώω τις οικονομίες μου, μετά λέω δε γαμιούνται όλα και την έκανα για τα νησιά Κιριμπάτι στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Εδώ η ζωή είναι χαρούμενη, αν και δε μου βγάζεις από το μυαλό ότι κάτι περίεργο συμβαίνει, που δε μου λέει κανείς. Δεν υπάρχει χειμώνας, είμαστε κοντά στον Ισημερινό. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι το νησί εξαρτάται από τις εισαγωγές τροφίμων από Αμερική. Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι απίστευτα παχύσαρκοι. Όμως είναι καλόκαρδοι και με χιούμορ.
Από λάθος μου έχουν μάθει ότι το "γκάμιτσε με", σημαίνει καλημέρα στα ελληνικά και δεν ξέρω πως να τους κόψω πλέον τις πολλές ευγένειες.
Ε! μετά χτύπησα κάτι μπύρες, τσακώθηκα με τις αρχές, πήδηξα μια ντόπια παχουλή, άνοιξα ένα εστιατόριο με μπρόκολα και ερωτεύτηκα μια πανέμορφη Αμερικάνα...
Μα καλά, που βρέθηκε αυτό το μωρό εδώ!
Το πρωί με γάλα καρύδας και ροφό
- Η ιδέα
- Τα σχόλια της Αφροδίτης
- Τα σεντόνια της Αφροδίτης
- Maika
- Ουλαλούμ
- Μωσαϊκό
- Bloggerines
- Αστεροειδής
- Attalanti
- Alicia
- bebelac
- Trollllllll
- Το τετράδιο της Candy
- Asimenia
- aurora
- wahia
- Chlorofili
- αλήτισσα
- Ο δείμος του πολίτη
- Κατερίνα
- Zoi20
- dawkinson
- unlearn
- Zoyfitsa
- His name is Menios
- shades in the dark
- 3 parties a day
- Debby
- Takis no label
- Χνούδι
- lost
- Μεθυσμένα Χρώματα
- argyrenia
- esta
- Apollonia
- Παιδίσκη Ερωμένη
- Ασπαστός
- maro - k
- Fuzzy Burlesque
- Εύα
- Estrella
- καπιταλιστικό κουμμούνι
- Marianna's diablog
Κάπου στο πέλαγος
-
▼
2007
(119)
- ► Σεπτεμβρίου (3)
-
▼
Μαΐου
(22)
- Το Μενού
- Οι τρεις άνθρωποι και εγώ
- Για την Αμαλία
- Η έμπνευση και η κ...
- Καζανόβας εξ Αργολίδος
- Ουστ!
- Νοσταλγία
- 'Ερευνα αγοράς
- Στρατιωτικοί ελιγμοί και παζάρια
- Το καπιταλιστικό γονίδιο
- Η Μάντι
- Ο σκούρκος και η σκούρκαινα
- Ποτέ την Κυριακή
- Προυστολόγιον μετατρέπεται σε πρηχτολόγιον
- Ο Τζόνι και οι χήρες
- Ντεμέκ ψυχίατρος
- Ο Λιακόπουλος έχει δίκιο
- Τα χτύπησα τα μπυρόνια μου
- Συζήτηση με τις αρχές
- Ο Διοικητής της Ατόλης
- Ένα από εκείνο με τη σαντιγύ που έχει από πάνω από...
- Fax machine στην καλύβα και εξομολογήσεις μεταξύ α...
- ► Φεβρουαρίου (16)
- ► Ιανουαρίου (18)
Σας βλέπω με τα κυάλια...
και σας ρωτώ από που μας έρχεστε
όμως εσείς συνεχίζετε το ταξίδι σας.
Ο εθνικός ύμνος
7 σχόλια:
Tα συλληπητήρια στην οικογενειά της.
θλίψη....
Ποτε δεν ηξερα τι να πω σε αναλογες περιπτωσεις..
Σκατα..
Κρίμα.....
Τόσο αποσβολωτικά άδικο.
Είναι και αυτό μέσα στη ζωή. Απλά εμείς χαμένοι μέσα στην οθόνη μας δώσαμε μία σύντομη μάχη να αναδειχθεί ένα πρόβλημα που βίωνε χρόνια ένας συνάνθρωπός μας. Χάσαμε -γιατί μόνο ο ένας προβλήθηκε και ξέρουμε ότι πάλια φακελάκια και πάλι αδιαφορία θα νιώσουν όσοι ασθενούν- και νικήσαμε για΄τι νιώσαμε χάρει στην αρρώστια κάποιου να ενωνόμαστε και να βγαίνουμε από το μικρόκοσμο του ιστοχωριού.
άφησε το λιθαράκι της... ήξερε εκείνη.
Δημοσίευση σχολίου