Το καπιταλιστικό γονίδιο

Αυτός ο κόσμος δεν αντέχεται όταν η πραγματικότητα σε αναγκάζει να ξεχνάς για λίγο ότι είναι θέατρο. Εντατικά λοιπόν μαθήματα διερεύνησης του γελοίου σε αυτήν, μήπως και κάποτε καταλάβουμε πως πρόκειται απλά για μια παράσταση, που χρειάζεται αλλαγή στην πλοκή και το κείμενο και ίσως στο σκηνοθέτη.

Και μια και είπα γελοίο θυμήθηκα εμένα. Όχι ότι είμαι γελοίος (τελειώς), πως το σκεφτήκατε αυτό, αλλά ότι στο μυαλό μου μού έρχονται συνήθως τα πιο γελοία πράγματα. Κι αφού μου έρθουν μετά θέλω και να τα πραγματοποιώ. Άρα μήπως είμαι όντως γελοίος; Ridiculous or not ridiculous? This is the question.

Ridiculous, το αποφάσισα, this is the answer. Διότι πως αλλιώς να εξηγήσω το γεγονός πως μου κατέβηκε να κάνω επιχείρηση στο νησί. Έχει μέρες και με τρώει το καπιταλιστικό μου γονίδιο. Ξυπνάει το πρωί, μπαίνει μέσα μου και μου βάζει διάφορες σκέψεις: "Αν κάνεις αυτό, που δεν το κάνει κανείς εδώ θα κονομήσεις στο πιτς φιτίλι, θα μαζέψεις όλο το χαρτί", "βρε τους μαλάκες, πως και δεν το έχουν εκείνο... θα το φέρεις εσύ και θα χεστείς στο τάληρο", "πρέπει να βρούμε έναν τρόπο για να τους πάρουμε τα σώβρακα και γρήγορα πριν ξυπνήσουν" κ.λ.π

Τα λεφτά που έφερα μαζί μου επιτρέπουν να ζήσω εδώ για δυο χρόνια άνετα. Αλλά που να με αφήσει το γονίδιο στην ησυχία μου. "Θα τα φας και θα μείνεις ρέστος", μου λέει, "θα λένε όλοι ρε κοίτα τον χάλια πως κατάντησε".

Άστο διάλο παλιογονίδιο, τα κατάφερες. Δηλαδή τα κατάφερες να με βάλεις σε σκέψεις και να σκαλίζω μπίζνες πλαν στην άμμο. Αλλά επειδή είσαι και πολύ μουρντάρικο, μου πάσαρες προχτές και το μωρό το Αμερικάνικο και τώρα δεν έχω άλλη επιλογή. Πρέπει να μείνω για να την βλέπω και πρέπει να αποκτήσω καπιταλιστικό κύρος για να μου κάτσει.

Ου να χαθείς γονίδιο, όλα τα έχεις μελετήσει και τίποτα δε σέβεσαι, ούτε την άδολη τάση μας για πήδημα. Πάντως αν μου κάτσει η ξανθιά, κερνάω μπουζούκια να πάτε μόνοι σας και μπύρες τα αρσενικά που θα διαβάζουν τα τεκταινόμενα... κι αυτοί να τις πιουν μόνοι τους.

Υ.Σ. Ξανθιά και καπιταλισμός! χμμμμ... Η κότα έκανε τα αβγό ή το αβγό την κότα; και πόσο τοις εκατό να τα καταφέρνει, πόσο τοις εκατό να χτυπάει μπυρόνια, παρακολουθώντας το άλλο τοις εκατό να τα καταφέρνει στην τι - βι. Πολύ φιλοσοφία σήμερα.