Ο σκούρκος και η σκούρκαινα

Άνοιξη εκεί, χειμώνας εδώ, που όμως είναι σαν άνοιξη και ένα μυρμηγκάκι στο δρόμο έκανε παρέα με μια μυρμηγκούλα. Σήμερα ήμουν όλη μέρα στην αγορά. Μου ήρθε μια ιδέα γιατί βαριέμαι να κάθομαι και την ψάχνω. Θα σας πω όμως παρακάτω. Πήγα στον πάγκο ενός μανάβη. Τι ωραίες μπανάνες που είχε! Πράσινες χλωρές.

Ένα ζουζούνι ήταν πάνω σε μια μπανάνα και στο ενδιάμεσο των δύο ήταν μια ζουζούνα... προφανώς. Νομίζω διέκρινα και τα μάτια της, που είχαν πεταχτεί ελαφρά προς τα έξω. Παραδίπλα ο άλλος πάγκος, είχε καρύδες. Δεν ήθελα να αγοράσω, μόνο να τις κοιτάω. Πήγα και στον επόμενο και θαύμαζα την πραγμάτια του, αλλά δε θυμάμαι τι πούλαγε ακριβώς.

Σ' ένα καφάσι είχε αράξει μια κουνουπάρα, να! με το συμπάθειο. Πάνω της προσγειώθηκε ένας κουνούπαρος, αρσενικός σίγουρα. Λες και είχει δύο προβοσκίδες. Ωραίες γλυκοπατάτες που έχει εδώ η αγορά! Τις φέρνουν από Ινδονησία... φουυυυυ(ξεφύσημα) ...και το χορευτικό με την ξανθιά Αμερικάνα συνεχιζόταν για κάμποση ώρα. Στην αρχή την είδα προφίλ σε διπλανό πάγκο. Ίσια μύτη, στήθος που ξεχώριζε, ψηλά πόδια, πεταχτά οπίσθια, ύψος 1.70+.

Μετά έπιασα τους απέναντι πάγκους... και μια μυγούλα με έναν μύγαρο ερωτροπούσαν εκεί κοντά. Ήθελα να δω μάτια. Λαμπερά, φωτεινά, συνεχές χαμόγελο, γύρω στα τριάντα. Τι ωραία χαράδρα στήθους! Κανονικό βάρος. Το μυαλό μου συνήθως δουλεύει γρήγορα. Στην προκειμένη περίπτωση δουλεύει σα δημόσια υπηρεσία.

Τι να της πω; Σκέφτηκα να της δείξω το σκούρκο με τη σκούρκαινα που χαμουρεύονταν στον πάγκο με τα κολοκύθια που ψώνιζε και να της χαμογελάσω. Αλλά είπα να δω και πλάτη. Πλάτη αστέρι, γυναικεία, στητή. Ούτε μια νύχτα δε θα περνούσε χωρίς να την αγκαλιάζω αυτή την πλάτη.

Άρχισα να προβάρω ατάκες. Το εντομολογικής φύσης σεξ, μετά από σκέψη το απέρριψα. Τελικά βρήκα εμπνευσμένες ατάκες: "Εσύ πρέπει να είσαι η Αμερικάνα του νησιού, για την οποία μιλούν όλοι εδώ", "τι κάνεις είμαι ο Πίτ", "γνωριζόμαστε από κάπου;" (αυτό είχε τις λιγότερες πιθανότητες", "ξέρεις τι είναι τα μπλογκς;" (κι αυτό επίσης), "ωραίος καιρός σήμερα" (το πιθανότερο). Υπήρχε μόνο ένα πρόβλημα να λύσω: Θα της έλεγα "hi" ή "hello";

Δεν μπορούσα να αποφασίσω και αυτή είχε γεμίσει τις τσάντες της. Άρχισα να ιδρώνω. "Hi" ή "Hello" λένε ρε γαμώτο στις Αμερικάνες; Είχα πιάσει την έξοδο και ερχόταν κατά πάνω μου. "Hi" ή "Hello", ρε παιδιά; "Excuse me", μου λέει αυτή, γιατί εγώ.... άσε καλύτερα... και μου κάνει νόημα πως της κλείνω το δρόμο. "Oh sorry", της απαντώ με στεντόρεια φωνή. Τς... στο σπίκινγκ δεν κωλώνουμε με τίποτα εμείς οι Ναυπλιώτες. Απόδειξη της εντύπωσης που της έκανα, μου χαμογέλασε και με κοίταξε με αυτά τα μάτια τα πελώρια.

Τώρα εγώ εντωμεταξύ, κάτι ήθελα να κάνω στην αγορά, αλλά το ξέχασα τελείως.