Το Μενού

Λοιπόν, επιχειρηματικά το βλέπω να σκίζω. Το μενού μου είναι ακαταμάχητο:

Φέρνω μπρόκολα από την Αυστραλία, τα μαγειρεύω στον ατμό, τα κόβω σε μπουκιές και βάζω βραστές πατάτες και χλωρό κρεμμύδι που αγοράζω από τους Ινδονήσιους εμπόρους. Ρίγανη βρήκα, εισαγωγής και αυτή και ρίχνω αρκετή στο πιάτο. Επίσης λίγο αλατάκι, λεμόνι και λαδάκι Κρητικό παρακαλώ. Υπάρχει ένας Γάλος έμπορος, ο Φιλίπ, που μπορεί να μου βρει τα πάντα.

Σερβίρω το πιάτο με μια φέτα ψωμί, που το φτιάχνουμε εδώ με μαύρο σιτάρι ολικής. Πήρα 10 τσουβάλια. Άλλα πιάτα που έχω είναι σούπες λαχανικών, ψαρόσουπα με και χωρίς αυγολέμονο, φασολάδα, ρεβύθια, φρέσκα ψάρια στον ατμό, ρύζι αναποφλοίωτο, ενώ υπάρχει πρόβλεψη και για φαλάφελ. Επίσης βρήκα και πιπεριές, κολοκύθια, μελιτζάνες για γεμιστά, μπριάμ και ιμάμ. Ντομάτες δυσκολεύομαι. Μόνο πουρές.

Α, να μην ξεχνάμε και τις σαλάτες. Έχω παραγγείλει 12 διαφορετικά λαχανικά, μαρούλι, μάπα, ρόκα, κουνουπίδι, λάχανο, άισμπεργκ, γλυκοπατάτα, ραπανάκι, καρότο, μελιτζάνα, κολοκύθι και πολλά φύτρα από ότι υπάρχει. Ο Φιλίπ μου υποσχέθηκε ότι θα φέρνει ότι βρίσκει. Αναμειγνύω τα υλικά σε 15 διαφορετικά πιάτα.

Πιστεύω όπως είπα ότι θα σκίσω επιχειρηματικά, αν και το κλίμα είναι δυσοίωνο. Η Σύλβα έφαγε ένα, δυο από τα πιάτα και μετά δεν πεινούσε. Το μεσημέρι όμως έφευγε για το σπίτι της για να φάει κανονικό φαγητό, όπως έλεγε. Ο Τζόνι δεν έχει ακουμπήσει τίποτα και την πρώτη μέρα έριξε απλώς σε μια τσάντα, ότι δεν είχε φάει η Σύλβα, δηλαδή όλα και τα πήγε στο σκυλάκι του. Τις υπόλοιπες μέρες δεν πήρε τίποτα, γιατί το σκασμένο δεν είχε φάει ούτε τα προηγούμενα.

Παρ' όλα αυτά δεν είμαι καθόλου προληπτικός και πιστεύω όπως είπα και ξαναείπα ότι θα σκίσω. Έχω "μάρκετινγκ πλαν" κυρίες και κύριοι. Με τη διαφήμιση θα μπορούσα να τους πείσω σιγά σιγά να μάθουν να τρώνε και σκατά. Τόσα χρόνια στην Ελλάδα, τι διάολο δεν μπορώ να αντιγράψω τις εταιρείες τροφίμων;

Έπειτα, όλοι εδώ τρώνε μπιφτέκια και μπανάνες που αντικαθιστούν το ψωμί. Στουμπώνουν λοιπόν για τα καλά και το πρώτο σύστημα που καταστρέφεται μέσα τους είναι το πεπτικό. Εδώ οι άνθρωποι πάνε στην τουαλέτα κάθε 3 ημέρες και αγωνίζονται με φωνές, κλάματα και αναφιλητά να απελευθερωθούν από την κακή ύλη μέσα τους. Το χέσιμό τους είναι ο οργασμός τους. Οι υπόλοιποι που βρίσκονται σε ακτίνα 500 μέτρων απλώς χειροκροτούν και αναφωνούν "και στα δικά μας".

Έχω λοιπόν προσέξει όλα τα πιάτα μου να έχουν φυτικές ίνες και πολύ νερό στη σύνθεσή των υλικών τους. Το μαύρο ψωμί είναι σπέσιαλ, όπως και το μαύρο ρύζι και τα βάζω παντού. Οι συνατολιώτες μου θα τα γεμίσουν όλα στο νησί. Θα αισθανθούν πιο απελευθερωμένοι από ποτέ. Θα συρρέουν στο εστιατόριο μου για λίγο μπρόκολο και τις λυτρωτικές στιγμές ψυχικού και σωματικού ξαλαφρώματος που η λεκανάτη γιόγκα θα μπορέσει να τους προσφέρει. Σε λίγο καιρό θα θέλουν να μάθουν και μπαλέτο από τη χαρά τους.

Σατανικό το σχέδιο μου, αλλά ή γίνεσαι καπιταλιστής ή δε γίνεσαι!