Πρέπει να οργανωθούμε...

- Βρε παιδιά, να οργανωθούμε λιγάκι
- Έλα! Χώσου μέσα και κλείσε το φως που σου λέμε τώρα!

Και μπαίνω και εγώ στο συρφετό και αρχίζω τα μπαλαμούτια και ψάχνω να βρω την Τασία, να της σφυρίξω φωνήεντα δυο - τρία, αλλά μέσα σε τούτο το χαμό, κάποιος μ' έπιασε τον πισινό... Γαμώ την ατυχία μου! Που θα πάει, δε θα γυρίσει ο τροχός, να πηδήξει κι ο άντρας ο σωστός;

- Εδώ είσαι μανάρι μου και σε βρήκα;

- Ναι, εδώ είμαι, αλλά τώρα έχω δουλειά.

- Τι δουλειά;

- Δε βλέπεις είμαι με τον Αλέκο.

- Βρε Αλέκο, τι της κάνεις; αφού δεν την αγαπάς, άσε την κοπέλα στην ησυχία της.

- Τι κι αν δεν την αγαπάω, αφού θέλει την πηδάω.

Ώπα του! Μωρ’ τι ’ναι τούτος δω; Ο Τζέιμς Τζόυς του πήδου; Ο Καρβέλας της Βίση; Άντε να πάμε παρακάτω, να μην ενοχλούμε ...και άξαφνα στο διάβα μου, μιαν αφράτη κοπελιά, με υπέροχα βυζιά... και μου λέει:

- Έχεις σχέση;

- Από προχτές.

- Ωραία, σταμάτα το κι έλα μαζί μου.

- Που θα πάμε ; Τι θα μου κάνεις;

- Όοοοχι! Εσύ τι μου κάνεις, είναι το θέμα.

- Τι σου κάνω μάνα μου!

Και καθώς αγκομαχούσα, μου’ ρθε μέσα μου μια σκέψη. Έπρεπε να της την πω:

- Σ’αγαπώ.

- Από τώρα θα χύσεις;

- Όχι βαστάω ακόμα.

- Βάστα γερά σου λέω.

- Πως σε λένε;

- Κικίτσα. Από δω η φίλη μου η Νάντια.

Βασικός νόμος των επιχειρήσεων. Γιατί να έχεις ένα, όταν μπορείς να έχεις δύο;

- Γεια σου Νάντια.

- Γεια σου θείο…

- Κικίτσα δεν έχω σταματήσει να σ’ αγαπάω.

- Ναι αλλά τώρα κάνε γρήγορα γιατί θέλω κι αλλού να πάω. Πρέπει να ζήσω… να βρω το χώρο μου.

- Φύγε τότε, έχω τη Νάντια.

Και την κάνει από κοντά μου και μου σχίζεται η καρδιά μου. Μώρε πως κατάντησαν και οι παρτούζες σήμερα, ίδια η ζωή, μια χίμαιρα.

- Αλλά πάλι δε μασάω, έχω εσένα να πηδάω.

- Αρκεί να μου προσφέρεις χλιδή και να μου τραγουδάς Βανδή.

- Τίτο Βανδή;

- Όχι Ζιλ Ντασσέν. Καλέ μήπως είσαι μπλόγκερ;

- Γιατί ζημιά σου κάνω;

- Όχι ξεκίνα, να δούμε που θα βγει.

Και καθώς το προχωρούσα, πλησιάζει ένας με μούσια. Τι ’σαι συ ρε φιλαράκι;

- Γεια σου Μάκη...

- Γεια σου Μάκη;;;

Ώπα, ώπα ρε παιδιά… πρέπει να οργανωθούμε.

Υ.Σ. Άλλοι με ζουν βαθιά και εγώ που δεν το αντέχω αυτό το βαθιά το ρίχνω στην πλάκα.