Μονογαμικός ή πολυγαμικός;

Στεναχωρημένος όπως είμαι από τα e-mail που δέχτηκα μετά το προχθεσινό ποστ περί ερωτικής συνεύρεσης πολλών ατόμων ταυτοχρόνως και των οποίων το νόημα συνοψίζεται στη φράση: ¨φτου σου, παρτουζιάρη", θα προβώ σε αποκαλύψεις.

Θα ήμουν δώδεκα ή δεκατρία και έκανα βόλτα με το ποδήλατο, όταν ξαφνικά βλέπω μέσα σε ένα περιφραγμένο χωράφι ένα περιοδικό. Κοιτάω από μακριά και αντιλαμβάνομαι ότι ένα ακόμη παιδικό όνειρό μου είχε πραγματοποιηθεί. Το περιοδικό, τουλάχιστο όπως υποσχόταν το εξώφυλλο, δεν ήταν ποικίλης ύλης, ήταν πικάντικο κάπως και αρκετά μονοδιάστατο, δεν ξέρω αν με πιάνεις.

Αφού περίμενα να σκοτεινιάσει, παρακολουθώντας άγρυπνα τη λεία μου, όταν κανείς δεν κοιτούσε, πήδηξα το φράχτη και καθώς πλησίαζα άκουγα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά. Η αλήθεια είναι πως είχα κάπως χεστεί από το φόβο μου μη με πιάσουν, αλλά πιο πολύ αγωνιούσα για να ανοίξω το περιοδικό και να δω επιτέλους γυμνή γυναικεία σάρκα. Το περιοδικό ήταν το Penthouse και το έκρυψα καλά κάτω από την μπλούζα, χωρίς να φουσκώνει καθόλου. Υπήρχε βέβαια κίνδυνος στο δρόμο να με καταλάβουν από άλλες φουσκώσεις, δεν ξέρω πάλι αν με πιάνεις.

Έτρεξα στο σπίτι. Ούτε πεινούσα, ούτε διψούσα, κατακόκκινος ήμουν από την υπερένταση. Κλείδώθηκα στο δωμάτιο και φυλλομέτρησα για αρκετή ώρα αυτό που στα επόμενα χρόνια θα ονόμαζα ευτυχία. Πιο πολύ με συγκίνησε η Σύνθια. Ήταν Αγγλίδα που μεγάλωσε κάπου στην Αφρική, είχε υπέροχο πρόσωπο και έναν ακόμα πιο υπέροχο, μια ακόμα πιο υπέροχη ολόσωμη φωτογραφία με την πλάτη γυρμένη ελαφρά, αντίθετα από το φακό, πρέπει να με πιάνεις, αν όχι κοίτα καλά τη φώτο.

Δεν ξέρω πόσες ώρες στάθηκα να την κοιτάω, πολεμώντας με τον εαυτό μου, με πιάνεις τώρα, να καταλάβω τι ήταν αυτό που άκουσα κάποιους να λένε στο σχολείο ότι τους συμβαίνει συχνά και μένα όχι. Από την πολλή προσπάθεια το κατάλαβα.

Από τότε και για 5 περίπου χρόνια, μόνο με τη Σύνθια και τη συγκεκριμένη αυτή σελίδα μπορούσα να χυλώσω την σούπα μου, να αδειάσω την ντουλάπα, να βάλω μπαταρία στο ελατήριο, έλα τώρα πρέπει να με πιάνεις, δεν μπορεί;

Τι αποδεικνύει, λοιπόν, η Σύνθια, σελίδα 56, ακόμα τη θυμάμαι; Μα φυσικά πως είμαι αρρωστημένα μονογαμικός. Κάποιες εξαιρέσεις υπήρξαν, αλλά μόνο για να επιβεβαιώσουν τον κανόνα. Να τον φιλήσω αυτόν που το είπε αυτό.

Εντάξει δεν αποδεικνύει μόνο αυτό, αποδεικνύει και το άλλο, αν με πιάνεις, αλλά αυτό γινόταν πολύ παλιά. Δηλαδή, επειδή οι άντρες είμαστε ή μαλάκες ή ψεύτες και εγώ ψέματα δε λέω, γίνεται και καμιά φορά και τώρα, αλλά πολύ σπάνια. Μια στις τόσες. Και μόνο αν κάτι πάει στραβά και δεν προχωρήσει μια σχέση ή περάσει πολύς καιρός ή δω καμιά ταινία κατα τύχη ασφαλώς, δεν ξέρω αν με πιάνεις;

Αλλά τι λέω μωρέ ο μαλάκας, αν με έπιανες θα το έγραφα όλο αυτό το παραπάνω; (Μόνο για ανύπανδρες κυρίες αυτό και μόνο για να γελάσουμε).