Η Δευτέρα του τσαγκάρη

Πολλά πράγματα ψυχολογικά κουβαλάει ο άνθρωπος μέσα του: την πρώτη παντόφλα της μάνας του, το βρωμόξυλο που του έριξε ο δάσκαλος στην Πέμπτη Δημοτικού, τότε που πάτησε ένα σαλιγκάρι, τότε που ερωτεύτηκε την κόρη της δασκάλας του κ.ο.κ.

Μα υπάρχει ένα ψυχολογικό (μόνο το επίθετο, να με συγχωρείτε που δε βάζω ουσιαστικό), που δεν έχει μελετηθεί επαρκώς ούτε από το Φρόιντ, ούτε από τον Γιουνγκ, ούτε κι από την Τένια Μακρή.

Είναι το σύνδρομο της Δευτέρας (νατο και το ουσιαστικό).

Ξεκινάει από το σχολείο. Εντεκάμιση το βράδυ και μετά τα αθλητικά ή την ταινία στην ΕΡΤ1, προσπαθείς μες στη νύστα και στο άγχος, να γράψεις τα απαραίτητα στο τετράδιο της Γλώσσας και να προσεύχεσαι να μη σε σηκώσει ο δάσκαλος, στα άλλα που δεν έκανες. Αύριο είναι Δευτέρα.

Μετά ως εργαζόμενος, βλέπεις την Κυριακή να σκοτεινιάζει και σε πιάνει μια κατάθλιψη και προσπαθείς να σκεφτείς για την επόμενη, τι πρέπει να κάνεις πρώτο, που θα τηλεφωνήσεις μετά, πως θα χειριστείς το τάδε ζήτημα. Αν έχει χάσει και η ομάδα σου τότε βράστα! Τα προβλήματα αυτά γίνονται σοβαρά, σχεδόν σαν τα αισθηματικά. Αύριο είναι Δευτέρα.

Και έχοντας όλες αυτές τις σκέψεις στο μυαλό σου το μόνο που καταφέρνεις είναι να πεις μια καλημέρα (καλημέρα ντε!), να κάνεις μισή ώρα να φτιάξεις το τσάι σου ή τον καφέ σου (μπλιαχ) και άλλες δύο να το πιεις, να ανοίξεις λίγο τον υπολογιστή σου, να μπεις μέσα στα μπλογκς μήπως βρεις κάτι να σου φτιάξει το κέφι... Σήμερα είναι Δευτέρα.

Δευτέρα είναι σήμερα; Να σου θυμίσω ότι σήμερα ξεκινάει η δίαιτά σου - άσε κάτω το κουλουράκι. Επίσης, να πάρεις τηλέφωνο τον οδοντίατρο σου για ραντεβού, το συνεργείο για σέρβις, το εστιατόριο για τραπέζι, τον αλήτη αυτόν που σου χρωστάει λεφτά και δε στα δίνει, την αισθητικό σου για αποτρίχωση. Αν είσαι άντρας και κάνεις αυτό το τελευταίο, τότε τι να πω; φτού σου ρε!

Φίλε μπλογκερ. Το κείμενο αυτό αν σε χαλάρωσε κάπως, γράφτηκε γι' αυτό. Δευτέρα είναι θα περάσει.