Ανθρωπος στο φεγγάρι

Το παιχνίδι στο οποίο με έβαλε μέσα η Φύρδην - Μίγδην τούτη τη φορά είναι δύσκολο.

Να γράψω 5 πράγματα που κάνω και βοηθούν το περιβάλλον, αν και με ξεβολεύουν:

1. Συνθλίβω πάντα τα πλαστικά μπουκάλια για να πιάνουν λιγότερο χώρο μέσα στα σκουπίδια, το οποίο να πεις μου τρώει κάποια δευτερόλεπτα, που συναθροιζόμενα είναι ένα κάποιο ξεβόλεμα
2. Πετάω πάντα τις μπανάνες και τα μήλα στο χώμα για να σαπίζουν δια της φυσικής διαδικασίας, που γνωρίζω ότι είναι σωστό οικολογικά, αλλά αν θέλετε το μετράτε, γιατί δεν είναι και πολύ ξεβόλεμα.
3. Πετάω όλα τα άλλα σκουπίδια σε κάδους που αυτό όμως είναι φοβερό ξεβόλεμα. Μέχρι να πας εκεί;
4. Μια φορά πήγα τα γυάλινα μπουκάλια στην ανακύκλωση και έκανα δεν ξέρω και εγώ πόση ώρα για να παρκάρω. Ξεβολεύτηκα πλήρως.
5. Χώρισα με μία πρώην γιατί μου την έσπαγε που κάπνιζε και μια φορά πέταξε και το πακέτο έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου. Κρίμα γιατί είχα κάπως βολευτεί μαζί της.

Και πέντε πράγματα που κάνω και βλάπτουν το περιβάλλον.

1. Όπως εξήγησα στο προηγούμενο ποστ, παλιότερα και σπανιότερα ώς τις μέρες μας, βγαίνω με την χείρα μου σε τρυφερά ραντεβού.
2. Στη θάλασσα κάνω πολλά μακροβούτια και βγαίνοντας έξω από το νερό παίρνω γρήγορες και βαθιές ανάσες.
3. Τους τελευταίους μήνες έχω πάει με πρόσκληση, δηλαδή τσάμπα στο θέατρο τρεις φορές και φοβάμαι μη μου μείνει κουσούρι το τσάμπα.
4. Πρώτα τσαντίζομαι πολύ με τους δημόσιους υπαλλήλους και μετά τις περισσότερες φορές τους κάνω αέρα.
5. Αλλά το θέμα μας νομίζω ήταν ο πλανήτης, έτσι δεν είναι;

Κι όμως αν τα βάλετε στη σειρά αυτά τα πέντε βγάζουν το εξής νόημα: Ένας ακόμα μαλάκας, που αναπνέει τσάμπα τον αέρα που του χαρίζει απλόχερα αυτός ο πλανήτης.


Και κάτι ακόμα. Κάποτε ταξίδεψα στο φεγγάρι για να σκεφτώ πως ο μπλε αυτός πλανήτης δε θα καταλήξει μια ακόμα κινούμενη πέτρα στο διάστημα.

Ποια μέτρα πρέπει να πάρουμε; Τι να πούμε στις κυβερνήσεις; Στους διεθνείς οργανισμούς; Στις κοινωνίες των πολιτών;

Τίποτα. Πιστεύω πια πως τα μόνα μέτρα που πρέπει να πάρουμε είναι μέσα μας. Να μάθουμε τον πλανήτη, να τον σεβαστούμε, να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Κι όταν επιτέλους τα καταφέρουμε, να ζήσουμε τη ζωή μας σε αρμονία μαζί του. Ίσως έτσι παραδειγματιστούν και οι υπόλοιποι.

Θα μου πεις και έπρεπε να φτάσεις στο φεγγάρι για να το σκεφτείς αυτό; Καμιά φορά πρέπει να φεύγεις πολύ μακριά από τα πράγματα και τους ανθρώπους, για να αποφασίσεις να δεις μέσα σου. Εντάξει ήταν και λίγο χαζομάρα να φτάσω μέχρι εκεί, το παραδέχομαι.

Προτείνω όλους σας να συνεχίσετε αυτό το παιχνίδι. Στο φεγγάρι όμως όταν θα πάτε, να πάρετε μπουφανάκι γιατί κάνει ψυχρούλα.